جهتگیری مالی دولتها در آموزش وپرورش

هدف اصلی این نوشتار، ارائه تصویری کلی از جهتگیری مالی دولتهای مختلف نسبت به وزارت آموزش وپرورش است. برای دستیابی به این هدف از نشانگر مالی نسبت اعتبارات وزارت آموزش وپرورش به بودجه عمومی دولت بهره گرفته شد. در این راستا، از روش پژوهش اسنادی-تحلیلی استفاده گردید و برخی از آمارهای متعلق به داده های اطلاعاتی بانک مرکزی، قوانین بودجه سالهای مختلف، گزارشها و مستندات سازمان برنامه وبودجه و دفتر آمار و بودجه وزارت آموزش وپرورش موردتوجه قرار گرفت. بررسی سهم بودجه اختصاص یافته دولتها به آموزش وپرورش با نظر به جمعیت در حال تحصیل طی ۳۶ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حاکی از آن است که تحول و تطور سیاستها و اقدامات دولتهای مختلف درزمینه ی اعتبارت مالی بخش آموزشوپرورش از ثبات فزایندهای برخوردار نبوده است. درمجموع، بنا به اقتضائات زمانی به نظر میرسد دولت پنجم و سپس دولت چهارم جهتگیری مالی مطلوب تری را نسبت به وزارت آموزش وپرورش داشته اند و بیشترین سهم اعتبارت دستگاه تعلیم و تربیت از بودجه عمومی دولت به این دو دوره مربوط میشود. از سوی دیگر، ضعیف ترین سهم اعتبارت وزارت آموزش وپرورش از بودجه عمومی دولت و به تعبیری ناکارآمدترین جهتگیری مالی به دولت دهم مربوط میشود. این در حالی است که دستگاه آموزش وپرورش به عنوان زیربنایی ترین نهاد توسعه ای کشور مستلزم سهم بیشتری از بودجه عمومی دولت است که تحقق این امر با تدوین سیاستها و برنامه های کلان دولتها بر اساس مطالعات دورنگرانه، تغییر نگرش دولتمردان و در اولویت قرار گرفتن آموزش وپرورش در حیطه عمل میسر میگردد.

کلیدواژه ها:

اعتبارت وزارت آموزش وپرورش ، بودجه عمومی دولت ، آمار دانش آموزان و کارکنان آموزش وپرورش