کهنگرایی در شعر شاملو

زبان از مهمترین عناصر شعر است.در مکتب فرمالیست روس و فرزند آن ساختارگرایی، بررسی زبان بسیار اهمیت دارد. پایهی فکری این مکاتب بیشتر دربارهی برجستگی متون ادبی و غرابت و دوری آن از زبان عادی است. یکی از راههای برجستهسازی متون ادبی، هنجارگریزی است و یکی از راههای هنجارگریزی در اثر ادبی برای ایجاد زیبایی، کهنگرایی است. اگر شاعر یا نویسندهای در زبان خود رویکردی قدیمی داشته باشد و به شیوهی کهن بنویسد در زبان، کهنگرا است.در میان شاعران معاصر ایران، احمد شاملو از کسانی است که یکی از اصلیترین پایههای زبانی شعر خود را بر کهنگرایی نهاده است. توجه به متون گذشته به عنوان منبع بزرگ زبانی برای برجستهسازی و... از مشخصههای اصلی شعر اوست. در این مقاله سعی بر این است که وجوه کهنگرایی در شعر شاملو با استفاده از آرای فرمالیستی و ساختارگرایی بررسی شود.

کلیدواژه ها:

شاملو ، فرمالیسم ، ساختارگرایی ، برجستهسازی ، کهنگرایی