اثربخشی روان درمانی کوتاه مدت عینی (STOP) بر سلامت روان زنان میان سال

افراد زندگی نامه خود را که در طول دوران عمر نگاشته اند، در دوره میانسالی مرور می کنند. در این مرحله از زندگی کهیکی از مراحل بحرانی و حساس رشد به حساب می آید، عدم سلامت روان می تواند اثرات گسترده نامطلوب و گاهی غیرقابلجبرانی برای میانسالان و جامعه همراه داشته باشد. ازاینرو انجام اقداماتی برای بهبود سلامت روان میانسالان، ضروریاست. بر این اساس این پژوهش با هدف اثربخشی روان درمانی کوتاه مدت عینی (STOP) بر سلامت روان زنانمیانسال صورت گرفت. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با گروه کنترل است.نمونه پژوهش ۱۸ نفر از زنان میان سال ۴۰ تا ۵۵ سال بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شکل تصادفیدر دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه سلامت روان (GHQ) توسط کلیه آزمودنی ها تکمیل شد. این پرسشنامه برای سنجش اثربخشی روشقرار گرفت. گروه کنترل در طول زمان پروژه STOP در سه مرحله (ارزیابی پیش از شروع مداخله، بعد از مداخله و چهار هفته بعد از پایان مداخله به عنوان پیگیری) بوده است. گروه آزمایش، تحت STOP قرار گرفت. گروه کنترل در طول زمان پروژهدرمان دریافت نکردند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ و در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی با آزمون تحلیل کوارایانس صورت گرفت. تحلیل کوواریانس نشان داد که STOP در بهبود سلامت روان موثر بوده است.بسته درمانی کوتاه مدت عینی با استفاده از ابزار عینی از طریق ایجاد فضایی ایمن برای بیان افکار و احساسات ناخودآگاه،افزایش ظرفیت «من» برای برخورد قدرتمند با تعارضات و حل آنها، تاثیر معناداری در بهبود سلامت روان داشته است؛ بنابراین به نظر می رسد STOP می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی اثربخش در بهبود سلامت روان در نظر گرفته شودو در افزایش استفاده از مکانیسم های دفاعی پخته، هدفمند شدن، نیازهای معطوف به خود و حفظ احترام به خود، تاثیرداشته باشد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، روان درمانی عینی کوتاه مدت (STOP) ، سلامت روان ، زنان ، میانسال