اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر سرسختی روانشناختی و کیفیت خواب در افراد با سابقه بستری کرونایی

روش: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر سرسختی روانشناختی و کیفیت خواب در افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود و جامعه آماری شامل افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا در شهر چالوس بود که پس از غربالگری با پرسشنامه سرسختی کوباسا و مدی (۱۹۸۲) و پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ (۱۹۸۹) ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) گواه (۱۵ نفر) ۱۵ نفر بصورت تصادفی جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آموزشی در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت مداخله درمان متمرکز بر هیجان جانسون (۲۰۱۲) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل تحلیل واریانس آمیخته بوسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد مداخله درمان متمرکز بر هیجان در بهبود کیفیت خواب (۱۸/۹=F، ۰۰۵/۰=P) و سرسختی روانشناختی (۶۶/۴=F، ۰۴۰/۰=P) موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: ضریب اتای تفکیکی نشان می دهد ۷/۲۴ درصد از تغییرات کیفیت خواب و ۳/۱۴ درصد از تغییرات سرسختی روانشناختی به وسیله متغیر گروه بندی تبیین می شود؛ بنابراین درمان متمرکز بر هیجان بر سرسختی روانشناختی و کیفیت خواب در افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر هیجان ، سرسختی روانشناختی ، کیفیت خواب