ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های خراسان شمالی و خراسان رضوی

   ازآنجا که نقش وزارت ورزش و جوانان به عنوان مهم­ترین متولی ورزش کشور بر همگان مشهود است، بی تردید، موفقیت عملکرد این سازمان ریشه در عملکرد مجموع ادارات کل تربیت بدنی استان­ها دارد. با توجه به اینکه تاکنون تحقیقاتی در مورد توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی در سازمان­های ورزشی انجام نشده است، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان­های خراسان شمالی و رضوی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان­های خراسان شمالی و رضوی (۴۶۳N=) بود که ۱۵۰ نفر از آنها با روش تصادفی خوشه­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تعیین روایی و پایایی، از پرسشنامه­های ویژگی جمعیت­شناختی، توانمندسازی روانشناختی (اسپریتزر، ۱۹۹۵)، رضایت شغلی ارزیابی سازمانی میشیگان (کامان، فیچمن، جنکینس و کلش، ۱۹۷۹) و کیفیت خدمات داخلی (دی ژی، ۲۰۰۵) استفاده گردید. برای آزمون فرضیه­ها از همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که توانمندسازی روانشناختی بر رضایت شغلی تاثیر مستقیم، مثبت و معنی داری دارد. توانمندسازی روانشناختی هم تاثیر مستقیم و هم تاثیر غیر مستقیم بر کیفیت خدمات داخلی دارد. همچنین رضایت شغلی تاثیر مستقیم و معنی­داری بر کیفیت خدمات داخلی دارد. در قسمت اثر کل مشخص شد بیشترین تاثیر بر کیفیت خدمات داخلی مربوط به توانمندسازی روانشناختی می باشد. ضریب تعیین متغیرهای درون­زا نشان داد که ۳۵ درصد از واریانس کیفیت خدمات داخلی توسط متغیرهای توانمندسازی روانشناختی و رضایت شغلی و ۱۳درصد از کل تغییرات رضایت شغلی توسط توانمندسازی روانشناختی در بین کارکنان تبیین شده است. در نهایت، کلیه شاخص های برازش مدل، نشان دهنده برازش نسبتا مطلوب مدل بودند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، کیفیت خدمات داخلی ، بازاریابی داخلی و رضایت شغلی