ارتباط دانش، نگرش و رفتار زیست محیطی با توسعه اخلاق زیست محیطی

زمینه: اخلاق به عنوان عاملی موثر در رفع بحران های زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته و راه جلوگیری از تخریب محیط زیست احیای ارزش های اخلاقی است. از این رو آگاه سازی عمومی جامعه در رابطه با ارزش و اهمیت محیط زیست جهت توسعه اخلاق زیست محیطی، ضروری است. روش: پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی، و از منظر گردآوری اطلاعات و داده ها از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری مطالعه، ۲۴۵ نفر از کارکنان پتروشیمی شهرستان مرودشت بوده است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۱۵۰ نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد است. امتیازدهی پرسشنامه به صورت لیکرت ۵ گزینه ای بود. داده ها با بهره گیری از فن مدل سازی معادلات ساختاری (SEM)  با رویکرد روش حداقل مربعات جزئی و با استفاده از نرم افزار  Smart PLS ۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد، دانش، نگرش، رفتار و پذیرش مسئولیت زیست محیطی رابطه مثبت و معناداری با توسعه اخلاق زیست محیطی دارند. از این میان پذیرش مسئولیت زیست محیطی با ضریب مسیر۸۱۶/۰ و ضریب معنا داری ۵۰۷/۲۷ بیشترین رابطه و دانش زیست محیطی با ضریب مسیر ۲۳۳/۰ و ضریب معنا داری ۱۶۸/۲ کمترین رابطه را با توسعه اخلاق زیست محیطی دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق، در صورتی که دانش، نگرش و رفتار زیست محیطی در افراد تقویت شود، احساس مسئولیت بیشتری نسبت به محیط زیست اطراف خود پیدا می کنند و در حل بحران های زیست محیطی تلاش می کنند به این ترتیب اخلاق زیست محیطی در جامعه توسعه می یابد.

کلیدواژه ها:

Environmental ethics ، Knowledge ، Behavior ، Responsibility ، Attitude ، اخلاق زیست محیطی ، دانش ، رفتار ، مسئولیت پذیری ، نگرش