مشارکت از طریق ارائه پیشنهاد

کارکنان هر سازمان به دلیل داشتن نظریات، افکار، و خلاقیتها با ارزش ترین سرمایه به حساب می آیند. به همین منظور می توان گفت یکی از نظامهایی که می تواند به این سرمایه با ارزش و متناسب با خصوصیات و روحیات او هویت ببخشد، نظام ارائه پیشنهادهای کارکنان است. در این نظام به نیروی انسانی تنها به عنوان ابزاری جهت نیل به اهداف سازمان نگریسته نمی شود؛ این نظام در جهت تقویت هویت انسانی و دور شدن از هویت ابزاری انسانها در سازمان گام بر می دارد و به فعال سازی اندیشه های آنها برای تحقق کارآمدتر اهداف سازمان کمک می کند. در این نظام بابت اندیشه ها و تفکرات کارکنان پاداشهای ریالی پرداخت می شود . این پاداشها البته ارزش اندیشه های آنها نیست اما کمکی در جهت بهبود وضعیت رفاهی آنان است. ارزش واقعی اندیشه ها، مشارکت دادن آنها در تصمیم گیریهای امور سازمان است. بنابراین در این نظام تاکید شده که اندیشه افراد را با پول نمی توان خرید. اجرای نظام پیشنهادها در هر واحد سازمانی کم کم باعث می شود که فضای مشارکتی ایجاد شود و دست اندرکاران بتوانند برنامه های دیگر مدیریت مشارکتی را نیز مانند گروههای کنترل کیفیت، گروههای خودگردان، تصمیم گیری گروهی و . . . به اجرا درآورند.