مقایسه تطبیقی و بررسی تیپولوژی سازه ساختمان های چوبی، نمونه موردی: معماری مازندران و ژاپن

در این پژ وهش به بررسی مقایسه تطبیقی تیپولوژی سازه ساختمان های چوبی پرداخته شده است. روش پژوهش حاضر مقایسه ای تطبیقی می باشد. توسعه و پیشرفت جوامع شهری از یکسو و کمبود شدید چوب در کشور ما در مقایسه با جهان استفاده بهینه از چوب را به امری ضروری تبدیل کرده است. از آغاز تمدن بشری تاکنون چوب همیشه نقش مهمی در ارتباط بشربا محیط پیرامونش ایفا کرده است. با مطالعه کاربرد چوب به عنوان یکی از قدیمی ترین مصالح در ساختمان ها، چوب به عنوان الگویی برای سیستم های ساختمانی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده حاکی از این است که قابلیت سازه های چوبی را میتوان نه تنها در سازه های تحسین برانگیز استاتیکی مانند پلها و سالن های بزرگ بلکه در ساختمانهای مقاوم در برابر زلزله هم مشاهده کرد .مزیت ساختمان های چوبی در اقتصادی بودن و آسانی کار با آن است. سازه های چوبی مقاوم در برابر زلزله نه به دلیل کاربرد زیاد مصالح بلکه بیشتر به دلیل طراحی و محاسبات اقتصادی جزئیات اتصالات قابل توجیه است. سبک چوب در مقایسه با دیگر مصالح متداول ساختمانی از نسبت مقاومت به وزن بهتری برخوردار است. بدلیل جرم کم ساختمانهای چوبی نیروهای کمتری در هنگام زلزله تولید میشود. ازاین رو نیروهای ناشی از زلزله برای طراحی و محاسبات در ساختمان های چوبی کمتر است.

کلیدواژه ها:

نوع شناسی ، تیپولوژی ، سازه چوبی ، معماری بومی ، ایران ، جهان