تدوین الگویی برای شناسایی عوامل موثر برطرد نخبگان در بخش دولتی

نخبگان مهمترین سرمایه هر حکومت به شمار می روند، زیرا مزیت های فراوانی را برای کشور به همراه می آورند. نخبگان غالبا به جایگاهی که شایستگی احراز آن را دارند، دست نمی یابند، در نتیجه، این فرصت به وجود نمی آید که برای کشور مزیت به ارمغان آورند. نخبگان عرصه مدیریت دولتی هم در بیشتر مواقع به دلایلی خاص به تصدی پست های مدیریتی کلان دست نمی یابند. نظر به اهمیت به کارگیری نخبگان در اداره کشور و شناسایی عواملی که طرد نخبگان را به بار می آورند، در این تحقیق با استراتژی تحقیق کیفی و با روش نظریه برخاسته از داده ها، عوامل موثر بر طرد نخبگان در بخش دولتی با استفاده از روش تعیین گروه خبرگان و مصاحبه با ۱۵ نفر از آن ها شناسایی شد. این پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از لحاظ روش نوعی تحقیق کیفی است و با استفاده از رویکرد گلیزری و کدگذاری داده ها در سه مرحله کدگذاری باز، انتخابی و کدگذاری محوری انجام شد. در فرایند کدگذاری ۷۱۹ کد، ۱۰۲ کد باز، ۲۹ کد محوری، ۴ کد انتخابی، ۲ مقوله اساسی منجر به ظهور مدل نهایی تحقیق شد. یافته ها شامل مدلی برای شناسایی عوامل موثر بر طرد نخبگان در بخش دولتی با دو مقوله اساسی (نظام نخبه گریز و دیدگاه نخبه گریز) و چهار مولفه (عوامل ساختاری، عوامل مدیریتی، عوامل نگرشی، عوامل انسانی) است که عوامل طرد نخبگان در بخش دولتی نامگذاری شدند. همچنین در مدل نهایی علل بروز، عوامل زمینه ای، عوامل مداخله گر، راهبردها و پیامدهای طرد نخبگان در بخش دولتی مشخص شد.

کلیدواژه ها:

بخش دولتی ، طرد نخبگان ، نخبه