نقوش سیاه دوزی سیستان و کاربرد خلاقانه آن در طراحی لباس

سیاه دوزی سیستانی، یکی از کهن ترین و اصیل ترین صنایع دستی سیستان است که نقوش آن با الهام از طبیعت اطراف است و با نگاهی اساسی رنگ و بویی قومی و منطقه ای دارد. سیاه دوزی سیستانی نوعی سوزن دوزی در منطقه سیستان است که برای تزئین پیش سینه و سرآستین لباس به کار می رود و در این نوع دوخت تنها از نخ سیاه رنگ که معمولا ابریشمی است استفاده می شود. سیاه دوزی نوعی رودوزی اصیل است که توسط زنان سیستانی انجام می شود. پوشاک، در طول تاریخ نشان دهنده فرهنگ، شخصیت و مقام افراد بوده و به دلیل اهمیت زیاددرزندگی مردم، گاه ریشه در سنت و باور مردم داشته است. هدف ازاین پژوهش، شناسایی قابلیت های برجسته زیبایی شناسی سیاه دوزی سیستان است که بتوان از این طرح ها و نقوش سنتی در طراحی پوشاک مدرن بهره جست و از آنجا که خلاقیت و تصویرسازی دو واژه و ویژگی مهمی است که هر طراح لباس و مد باید آن را داشته باشد، با در نظرداشتن این دو مقوله و استفاده از سنت و خلاقیت در طراحی لباس می توان به الگوی در طراحی لباس رسید و اهداف جزیی دیگری از جمله: نوع و نحوه به کارگیری این هنر است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی و از نوع کیفی بوده که نگرش حاکم براین تحقیق به صورت کتابخانه ای و تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش، گویای آن است که نقوش سیاه دوزی سیستانی با محیط طبیعی منطقه هماهنگی دارند که در طی هزاران سال شکل گرفته و به تکامل رسیده است. با کاربرد این نقوش سنتی در طراحی لباس، تلاش شده است تغییراتی در پوشاک مدرن به شکل خلاقانه ایجاد گردد و هر نقشی که در لباس استفاده می شود دارای بار معنایی و هویت می باشد. زمانی که طراح لباس بتواند با توجه به اصول آموزش طراحی، همه عناصر را به گونه ای با یکدیگر هماهنگ کند که تمامی جزئیات هم لحاظ شود، می توان گفت که طراحی خوب و موفقی از کار در آمده است. مدهایی که طراحی تکراری دارند، معمولا فروش خوبی ندارند.

کلیدواژه ها:

سیاه دوزی سیستان ، نقوش سیاه دوزی ، طراحی لباس ، خلاقیت در طراحی