ارزیابی طرح پیاده راه سازی خیابان فردوسی شهر سنندج

یکی از راه حل های ارتقاء دوباره ی نقش اجتماعی و ترویج زندگی جمعی، رونق اقتصادی و کیفیت های محیطی در شهرها به ویژه در بخش مرکزی و تاریخی آن ها تبدیل خیابان های شهری به پیاده راه و حذف سواره از بستر آن هاست. امروزه با گسترش این رویکرد در بسیاری از شهرهای جهان بخش هایی از شهرها به عنوان قطب های جاذب گردشگر و سرمایه اقتصادی به ویژه در پیرامون میدان های اصلی شهر بر روی ترافیک سواره بسته و ناحیه های به هم پیوسته پیاده راه به وجود آورده اند. این رویکرد علاوه بر افزایش سرزندگی و حضورپذیری در فضای شهر می تواند بر رونقی اقتصادی کسبه پیرامونی و ارتقای کیفیت زندگی ساکنین بافت ها اطراف تاثیرگذاری مثبتی به همراه داشته باشد. خیابان فردوسی شهر سنندج یکی از خیابان هایی است که به عنوان یک پروژه جهت پیاده راه سازی در سنندج انتخاب گردیده است. با توجه به طرح تهیه شده برای این خیابان با عنوان طرح پیاده راه سازی خیابان فردوسی در این پژوهش سعی گردیده تا به ارزیابی عوامل موثر بر ارتباطی کیفیت پیاده راه خیابان فردوسی به عنوان پروژه ای که همکنون در فاز اجرایی می باشد پرداخته شود. براین اساس تحقیق حاضر از نظر هدف و ماهیت کاربردی است و روش انجام آن نیز توصیفی-تحلیلی می باشد. جامعه آماری پژوهش نیز ۱۰۰ نفر از کارشناسان شهرسازی، معماری وطراحی شهری می باشد که با این خیابان آشنایی کاملی دارند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و روش آماری تحلیل عاملی تائیدی استفاده گردید. نتایج بررسی تحلیل عاملی تائیدی گویای این واقعیت است که ۱۰ عامل سرزندگی و پویایی محیطی، خوانایی و شکوفایی، قابلیت پیاده مداری، قابلیت سرمایه پذیری، حفظ میراث تاریخی و فرهنگی، قابلیت سهولت حرکت و دسترسی، محیط زیست، فرهنگی و گردشگری، قابلیت تسریع روند نوسازی و حفظ دید و منظر از جمله مهم ترین عامل های مهم و تاثیرگذار می باشد که بایستی اجرای طرح پیاده راه سازی خیابان فردوس مورد توجه شهرداری (مجری طرح) قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خیابان فردوسی ، شهر سنندج ، پیاده راه سازی