بررسی اثر تغییر اقلیم بر مدیریت بحران سیلاب

در این پژوهش اثر تغییر اقلیم بر مدیریت بحران سیلاب در منطقهی دشت تجن مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا آشکارسازی رخداد تغییر اقلیم با استفاده از آزمونهای ناپارامتری صورت گرفت و متغیرهای بزرگ مقیاس مدل گردش عمومی جو با مدل اقلیمی  HadCM۳تحت سناریوی A۲ در چهار دورهی زمانی ۲۰۰۱-۱۹۷۱، ۲۰۴۰-۲۰۱۱، ۲۰۷۰-۲۰۴۱ و ۲۱۰۰-۲۰۷۱ دریافت شدند. برای کوچک مقیاسسازی دادههای مدل گردش عمومی جو در سطح منطقه از روشهای کوچک مقیاسسازی آماری SDSM۵.۵.۱، شبکهی عصبی مصنوعی و روش تناسبی استفاده شد. بر اساس نتایج بهدست آمده از آزمونهای آماری روند، مشاهده شد که روند معنیداری در تغییرات دادههای هواشناسی منطقه وجود دارد و پدیدهی تغییر اقلیم در منطقه رخ داده است. نتایج کلی مدل  SDSMو روش تناسبی، نشاندهندهی کاهش در مقدار بارندگی و افزایش در مقدار دما در دورههای آتی است. نتایج مدل شبکهی عصبی مصنوعی به علت درصد خطای بالا برای شبیهسازی دما در دورهی مشاهدهای رضایتبخش نبود. همچنین دادههای پیشبینی شدهی دما و بارش با دادههای تاریخی همبستگی بالا و معنیداری در سطح اطمینان ۹۵ درصد داشتند. در آخر میتوان نتیجه گرفت که به علت افزایش دما و بارش در برخی فصول سال در دورههای زمانی آتی به دلیل ذوب برف در اثر افزایش دما در انتهای فصل تابستان و ابتدای پاییز و افزایش بارش در زمستان و پاییز میزان احتمال وقوع سیلاب در این فصول از سال رو به افزایش است.  

کلیدواژه ها:

آزمون ناپارامتری ، دشت تجن ، کوچک مقیاسسازی ، مدل اقلیمی HadCM۳