شناسایی و رتبه بندی موانع مدیریت زنجیره تامین پایدار با استفاده از رویکرد ترکیبی ANP-DEMATEL فازی در کارخانه کشتی سازی بوشهر

پایداری در زنجیره تامین به عنوان بخش جدید چندی است که توجه محققین حوزه مدیریت زنجیره تامین را به خود معطوف ساخته است. علاوه بر حوزه دانشگاهی، جوامع، دولت ها، کسب و کارها، آژانس های بین المللی و سازمان های غیرانتفاعی به طور فزآینده ای به این موضوع پرداخته اند، لذا این پژوهش در پی آن است که به بررسی موانع اجرای شیوه های مدیریت زنجیره تامین  پایدار در کارخانه کشتی سازی بوشهر با استفاده از روش دیمتبل و ANP فازی بپردازد. با استفاده از روش پرسشنامه ای از میان ۵۰ نفر خبرگان بخش زنجیره تامین شرکت کشتی سازی بوشهر ۳۰ نفر به عنوان نمونه شناسایی شد که ۲۰ نفر پرسشنامه را کامل کردند و با استفاده از روش دیمتل فازی، الگویی نظام مند برای بررسی تاثیر گذاری شاخص ها ارائه گردید. در مرحله بعد با استفاده از تکنیک ANP فازی به رتبه بندی موانع مورد مطالعه پرداخته شده است. نرخ سازگاری مقایسه های انجام شده ۰۱۹/۰ به دست آمده است که کوچکتر از ۱/۰ می باشد، بنابراین می توان به مقایسه های انجام شده اعتماد کرد. بر اساس نتایج پژوهش بعد دانش و پشتیبانی بیشترین اثر گذاری را داشته و در مرحله رتبه بندی نیز هزینه پایداری و شرایط اقتصادی با ۱۲۴/۰ در اولویت نخست و عدم تخصص فنی با ۰۹۹/۰ در اولویت دوم قرار دارد. عدم آموزش درباره زنجیره تامین پایدار با وزن ۰۸۱/۰ سومین شاخص با اهمیت است. با توجه به نتایج می توان گفت که باید از یادگیری در زنجیره تامین با توجه به بعد دانش از طریق همکاری با یکدیگر استفاده شود.