نابرابری درآمد و کیفیت محیط زیست: مطالعه موردی ایران

 مطالعات اولیه پیرامون منحنی کوزنتس، بر یک مدل ساده (آلودگی تابعی از سطح توسعه) متکی بودند. طبق مطالعات جدید، عوامل دیگری به غیر از درآمد بر میزان آلودگی زیست محیطی اثر دارند. یکی از متغیرهای اقتصادی که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته، توزیع درآمد است. در این تحقیق در قالب داده های سری زمانی اقتصاد ایران (۱۳۵۷تا ۱۳۹۱) به بررسی تاثیر توزیع درآمد بر میزان انتشار گاز دی اکسید کربن پرداخته شده است. از ضریب جینی مناطق شهری و نسبت درآمد ۱۰درصد ثروتمندترین به ۱۰درصد فقیرترین افراد مناطق شهری به عنوان شاخص نابرابری درآمد استفاده شده است. با توجه به ویژگی­های پایایی متغیرها، از روش ARDL برای برآورد معادلات رگرسیونی استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که با بهبود توزیع درآمد، میزان انتشار سرانه دی اکسید کربن کاهش می یابد. به عبارتی، بهبود توزیع درآمد ضمن اثرات مثبت اقتصادی و اجتماعی که بسیاری از مطالعات برشمرده اند، باعث بهبود کیفیت محیط زیست خواهد شد. گسترش شهرنشینی و مصرف سرانه انرژی نیز تاثیر مثبت و معنی داری بر انتشار سرانه دی اکسید کربن دارد. همچنین در کوتاه­مدت و بلندمدت درآمد سرانه هیچ تاثیری بر انتشار سرانه گاز CO۲ در کشور ندارد.

کلیدواژه ها:

نابرابری درآمد ، کیفیت محیط زیست ، ARDL