اثربخشی تاب آوری برمیزان پرخاشگری و احساس تنهایی دانش آموزان شهرستان دلفان

هدف: پژوهش حاضر به منظوربررسی اثربخشی تاب اوری بر میزان پرخاشگری و احساس تنهایی دانش آموزان شهرستان دلفان انجام شد روش: این پژوهش از نوع تحقیق آزمایشی با طرح دو گروهی پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است.برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های احساس تنهایی ،پرخاشگری وتاب اوری بهره گرفته شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان شهرستان دلفان است که به روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی ساده انتخاب شده و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شده اند. سپس برنامه آموزش تاب اوری به عنوان متغیر مستقل ،طی ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای و در طول دو ماه ونیم،بر گروه آزمایشی اعمال شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره مانکوا و با استفاده از نرم افزار کامپیوتریSPSS۱۸ بهره گرفته شده است.یافته ها: نتایج نشان می دهند که F مشاهده شده از نظر آماری در سطحp<۰.۰۵معنی دار است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، اجرا برنامه آموزش تاب اوری می تواند در کاهش پرخاشگری و احساس تنهایی دانش آموزان پسر موثر باشد. بنابراین در نظر گرفتن این برنامه در مدارس،می تواند برای دانش آموزان مفید باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، پرخاشگری ، احساس تنهایی ، دانش آموزان.