بازتعریف مبانی حکمت نور در معماری ایرانی

در همه ادیان، نور سمبل حکمت الهی و عنصر همه نیکیها و پاکیها بوده و حرکت از تاریکی به سوی روشنایی به عنوان هدف اصلی محسوب میشده است. این تحقیق در باب نور در حکمت، فلسفه و معماری است که در ۵ بخش ارائه شده است. بخش اول مقدمه را در بر می گیرد. در بخش دوم، نور در نظریه وحدت وجود و جایگاه آن در تصوف اسلام و نظریه متفکران قرن ۱۸ میلادی درباره نور بررسی شده است. در بخش سوم، حکمت اشراق سهروردی که بر اصل نور استوار است و تاثیر آن بر تفکر فلسفی ایرانیان مورد توجه بوده است. بخش چهارم مربوط به تاثیر فلسفه اشراق بر معماری ایرانی بطور خاص و توجه به نور به عنوان یک عنصر ماورائی در معماری و هنر ایرانی، قرارگیری نور به عنوان اصل اول در طراحی بناها و نحوه نشان دادن آن به عنوان نمادی از وجود مطلق خداوند، همچنین قرارگیری نور در برابر سایه و تیرگی ها (نماد ظلمت) می پردازد و در بخش پنجم سعی شده تا به معماری عرفانی در مساجد و مدارس سنتی ایران که بر مبنای نور است؛ پرداخته شود که به عنوان معماری قدسی، به معنای تداعی یک امر الهی، با یک عنصر الهی در یک مکان الهی است، معرفی گشته است. این پژوهش از نوع کتابخانه ای و به روش گرد آوری اطلاعات انجام پذیرفته است و در نهایت، تصویری دقیق تر و شفاف تر از نور را در حکمت اشراقی متجلی در معماری ایرانی به نمایش خواهد گذاشت.

کلیدواژه ها:

نور حقیقت ، حکمت اشراق ، معماری ایرانی ، معماری قدسی