آمایش سرزمین گیلان

در دنیای متغیر کنونی یکی از شاخصهای مهم اقتصادی و معیارهای توسعه یافتگی، میزان انطباق برنامه های اجرایی با مبانی و مطالعات جامع آمایش سرزمینی است . اگر برنامه های اجرایی و عملیاتی سازمانها بر اساس مولفه های آمایش سرزمین تنظیم شده باشد، جهت گیریهای پیشرفت و توسعه را نیز به دنبال دارد. بر این اساس ، توسعه یک منطقه نه تنها با منابع فیزیکی آن، بلکه منابع نهادی آن نیز پیوند دارد. با توجه به تحلیل موقعیت استان گیلان و جایگاه آن در میان استان های کشور و وجود منابع بی شمار ، نگاه عمیق به آمایش سرزمینی نقش بسزایی در کنترل و استفاده بهینه از منابع بالقوه این پهنه دارد. بی شک غایت اصلی تمام برنامه ریزی ها در استان در جهت رسیدن به توسعه پایدار، تعادل منطقه ای، توزیع مناسب فعالیت ها و استفاده حداکثر از قابلیت های محیطی می باشد .

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمینی ، گیلان ، توسعه ، استفاده بهینه از منابع