بازآفرینی پایدار فضاهای شهری با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی

امروزه مصرف انرژی درساختمان ها )گرمایش، سرمایش وروشنایی( حدود ۳۵ % کل مصرف انرژی را شامل می شود؛ بنابراین بوضوح دیده می شود که صنعت ساختمان مسئولیت عظیمی در تصویر انرژی متعلق به این ملت برعهده دارد ومعماران در لحاظ نمودن حفاظت از انرژی در طراحی هم مسئولیتی بزرگ داشته وهم فرصتی مناسب در اختیار دارند. همچنین فرآیند بازآفرینی شهری در برگیرنده اقداماتی است که دولت و یا جامعه محلی، به دنبال بازگرداندن سرمایه ها، اشتغال و مصرف و به منظور افزایش کیفیت زندگی در یک منطقه شهری انجام میدهد. یکی از مهمترین اهداف اصلی بازآفرینی شهری بهینه سازی مصرف انرژی است. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی راهکارهای بازآفرینی پایدار شهری است که منجر به بهینه سازی مصرف انرژی میگردد. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و بر اساس مروری بر منابع موجود کتابخانه ای شامل کتب و مقالات معتبر صورت پذیرفته است. نتایج حاصل از این مقاله توصیه هایی است که برای به حداقل رساندن مصرف انرژی و بهره برداری از دارایی های طبیعی در مراحل بازآفرینی فضاهای شهری به خصوص ساختمانهای مسکونی و اداری، ارائه میشود. این توصیه ها در مولفه هایی همچون ویژگی های خارجی ساختمان ، طرحها و مشخصه های ساختمان، فرم ساختمان ، سیستمها و منظر شهری ارائه شده اند. نتایج نشان میدهد در راه بازآفرینی پایدار شهری تاکید بیشتر بر ابعاد زیست محیطی و بهینه سازی مصرف انرژی، موضوعات اقتصادی، تدوین چشماندار راهبردی یکپارچه و بلندمدت صورت پذیرفته و در پی مطرح شدن پارادایم پایداری و مقوله توسعه پایدار ابتدا دغدغه های زیست محیطی قوت یافتند، سپس در جریان سیر تکاملی بازآفرینی، رویکرد بهینه سازی مصرف انرزی تقویت شده و از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، پایداری ، بهینه سازی مصرف انرژی