نقد روان شناختی قطعه » مست و محتسب « پروین اعتصامی بر اساس مبانی روان کاوی فروید

این مقاله جستاری تحلیلی است درباره روانکاوی دو شخصیت » مست و محتسب « قطعه پروین اعتصامی. وی به کمک این دو شخصیت پرکاربرد در ادبیات کلاسیک و به یاری شیوه مناظره به بررسی مشکلات اجتماعی زمان خود پرداخته است.این مقاله می کوشد تا این نکته را تبیین کند که کشمکش دائمی دو شخصیت در یک روایت ادبی چگونه میتواند نمودی از دو کنشگر ذهنی » نهاد « و » فراخود « در نظریه فروید باشد. یافته های این پژوهش این فرضیه را قوت می بخشد که فشارهای اخلاقی ، اجتماعی و دینی به شکل افراطی باعث می شود ارزش های انسانی که محصول تفکر است کمرنگ شوند و ناهنجاری ها ، بیشتر مجال خودنمایی یابند.

کلیدواژه ها:

» خود« ، » فراخود « ، » نهاد « ، » ناخودآگاه « ، » مست « و » هشیار «