بررسی زمان واکنش بینایی در کودکان استثنایی

واژه ادراکی-حرکتی بر تعبیر، تفسیر و پاسخ فرد به یک محرک دلالت می کند. تجارب حرکتی کسب شده در سنین اولیه، پایه های ا صلی تکامل ادراکی-حرکتی فرد را ت شکیل می دهند. از آنجایی که چنین مهارتی در زندگی انسان نقش بسزایی دارد، سنجش آن از دیر باز مورد علاقه بسیاری از محققین بوده ا ست. هدف از انجام این پژوهش، برر سی تاثیر تمرینات حسی- حرکتی بر بهبود زمان واکنش بینایی بود. در این پژوهش نیمه تجربی، ۲۸ آزمودنی ۷-۱۰ ساله انتخاب شده و در ۲ گروه آزمایشی ۱۴ نفری اتیسم و کم توان ذهنی در شهر اردبیل بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های آمار تو صیفی، کلموگروا سمیرنف و آنوای دو راهه با اندازه های مکرر استفاده شد. نتایج حا صل از این پژوهش نشان می دهد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون زمان واکنش بینایی در هر دو گروه تفاوت معنی داری (p <۰/۰۵) وجود دارد. با توجه به مقایسه بین گروهی می توان نتیجه گرفت که انجام تمرینات حسی حرکتی باعث بهبود معنادار زمان واکنش بینایی در آزمودنی های مبتلا به اتیسم شد P >۰/۰۰۱ با توجه به اینکه بسیاری از اطلاعات محیطی از طریق حس بینایی دریافت می شود، به نظر می ر سد پردازش محرک های بینایی جهت اجرای کارآمد در افراد اتیسم نسبت به کودکان کم توان ذهنی بسیار تسهیل شده تر است. به همین سبب توصیه می شود که این برنامه های حرکتی در مدارس استثنایی، مراکز درمانی و باشگاه های ورزشی انجام شده و در اولویت قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، آزمون ادراکی- حرکتی ، تمرینات حسی حرکتی ، کم توان ذهنی ، واکنش