تاثیر مهارتهای ورزشی پیچیده بر قابلیت روانشناختی کودکان

ورزش نه تنها بر عوامل فیزیولوژیک تاثیر مثبت دارد بلکه یافته های مربوط به اجرای مهارت های حرکتی و ارتباط آن با فاکتورهای روانشناختی در حال افزایش است. از آنجایی که انجام مهارت های ژیمناستیک مستلزم خبرپردازی و توجه بالایی است، به همین سبب قابلیت های شناختی را به کار می گیرد، لذا ارتباط ویژه بین شرکت در تمرینات ژیمناستیک و متغیرهای شناختی بهبود یافته تاکید می شود. ضمن اینکه بررسی طول دوره تمرین و تعیین آن برای تقویت چنین متغیرهایی حائز اهمیت است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه کارکردهای اجرایی بین ورزشکاران ۷ تا ۱۱ ساله نخبه و مبتدی ژیمناستیک می باشد. در این پژوهش، ۴۳ ژیمناست به صورت تصادفی انتخاب شده و در ۲ گروه نخبه ۲۲ نفری و مبتدی ۲۱ نفری در سالن ژیمنا ستیک اردبیل برر سی شدند. گردآوری اطلاعات در این پژوهش با آزمون شناختی از قبیل جایگزینی اعداد و حروف، جایگزینی اعداد و نماد و سیالی کلامی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون های آمار توصیفی، کلموگرواسمیرنف و آزمون T استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش تفاوت معنی داری را بین ژیمناست های نخبه و مبتدی در تمام تست های مذکور نشان داد .(P > ۰/۰۵) با توجه به مقایسه بین گروهی می توان نتیجه گرفت که تمرینات بلند مدت ژیمناستیک هنری باعث تقویت بخش پیش پیشانی مغز می شود که مختص حل مسئله است. از طرفی انجام تمرینات منظم این رشته ورزشی باعث ایجاد پدیده ای به نام آنژیوژنز یا رگ زایی در بخش هیپوکامپ مغز می شود که با حافظه در ارتباط است. لذا در نتیجه اجرای مهارتهای پیچیده و خون رسانی مداوم به مغز کارکردهای شناختی بطور ایده آل در ورزشکاران خبره تقویت می شود.

کلیدواژه ها:

عوامل روانشناختی ، ژیمناستیک هنری ، کارکردهای اجرایی ، هماهنگی