بررسی تنوع ژنتیکی و خواص و معایب گیاه زراعی چغندر قند

چغندرقند یک محصول با رشد کوتاه مدت شش ماه ه است که در مناطق معتدل و به طور عمده در نیمکره شمالی برای تولید شکر کشت داده می شود.اصلاح نباتات بر پایه تنوع ژنتیکی استوار شده است. تنوع ژنتیکی از تکامل طبیعی منشاء گرفته است و مهمترین جزء در پایداری کند. اصلاح ارقام مقاوم به ساقه روی برای کشت پاییزه های بیولوژیکی است و سازگاری درازمدت و بقای جمعیت را تضمین میکند چغندرقند یکی از اهداف مهم به نژادگران است. وجود بیش از حد ساقه های گل دهنده در مزرعه موجب پایین آمدن درصد قند، عملکردریشه و خلوص شربت خام می شود.این امر با تغییر در توزیع مواد فتوسنتزی ساخته شده در گیاه به سمت ذخیره سازی بیشتر کربوهیدرات (ساکارز) و کاهش ناخواسته میزان کربوهیدرات های ساختاری (برگ ها و ترکیبات دیواره سلولی) همراه بوده است. هدف این مقاله تا بررسی خواص چغندر قند برای نخستین بار ارتباط بین اندازه برگ و ارتفاع گیاه و عملکرد شکر و عیار قند در چغندرقند پائیزه بررسی شود.با توجه به افزایش مداوم عملکرد چغندرقند در ده ه های گذشته این سوال در ذهن می آید که آیا این پیشرفت در آینده نیز ادامه خواهد یافت. چغندر یکی از سبزیجات زمستانی است که حاوی ویتامین ها و املاح معدنی فراوانی می باشد .این ماده شیرین و خوشمزه خواص درمانی بی شماری دارد که سلامت وب در مقاله امروز خود به معرفی آن ها پرداخته است

کلیدواژه ها:

چغندرقند پائیزه ، مزایا ، معایب ، صفات مورفولوژیکی