گردشگری الکترونیک و ضرورت رویکرد سیستمی در توسعه آن با تاکید بر اکوتوریسم (بررسی موردی: استان لرستان)

در شرایط کنونی که گسترش خدمات الکترونیکی ، توسعه فناوری ، بهبود خدمات دولت از طریق روشهای مجازی در راس برنامه های دولت قرار دارد بی توجهی به گردشگری الکترونیک در حوزه اکوتوریسم باعث خواهد شد که بعضی از استانهای غنی از نظر گردشگری مانند استان لرستان همچنان در آخرین درجات رشد و توسعه نسبت به سایر استان ها باقی بمانند. نکته قابل توجه این است که استان لرستان محکوم به ضعف صنعت ، کمبود تولید و عدم وجود شرایط لازم برای سرمایه گذاری است لذا به نظر می رسد که بافت زندگی مردم از نظر سکونت در روستاها و مناطق عشایری ، وجود مواهب طبیعی و انکانات توریستی و همچنین شرایط فرهنگی حاکم به عنوان اصلی ترین فرصتها برای گسترش توریسم مطرح شده و بازم است با در نظر گرفتن فرصتهای دیگری که دولت برای گسترش خدمات الکترونیکی و فناوری اطلاعات فراهم نوده است در این استان به توسعه گردشگری الکترونیک با تاکید بر اکوتوریسم پرداخته شود. هدف اصلی این مقاله معرفی گردشگری الکترونیک و ارائه راهکارهایی برای استقرار رویکرد سیستمی با بهره گیری از چرخه بهره وری به منظور توسعه گردشگری الکترونیک در روستاهای استان لرستان است. داده های لازم از طریق مطالعه کتابخانه ای گردآوری شده و ضمن تشریح رویکردهای زیست محیطی ، اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی اکوتوریسم به معری و بیان مزایای گردشگری الکترئنیک ئ شناسایی وضع موجود در اکوتوریسم از طرف دیگر پرداخته شده است. در این راستا نکته مهم چگونگی ایجاد و استقرار یک رویکرد سیستمی مناسب از تلاش و همکاری همه جانبه سازمانهای مرتبط با امر گردشگری و تبیین وظایف آنان در قبال گسترش گردشگری الکترونیک در قالب مراحل چرخه دمینگ ( اندازه گیری ، تحلیل ، اجرا ، کنترل) است که لزوم همکاری سازمانهای میراث فرهنگی ، ارشاد اسلامی ، نیروی انتظامی ، منابع طبیعی ، مخابرات ، تعاون ، جهاد کشاورزی و از همه مهم تر استانداری و همچنین اهالی مناطق روستایی و توریست پذیر را طلب می نماید.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، گردشگری الکترونیک ، رویکرد سیستمی