اثربخشی طرحواره درمانی بر کیفیت زندگی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر کیفیت زندگی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره بوده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره ای شهر اهواز در سال ۱۴۰۰ بوده است. که تعداد ۳۲ نفر به روش نمونه گیری انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش ۱۶ نفر و کنترل ۱۶ نفر قرار گرفتند. کلیه آزمودنی ها در دو مرحله پیش و پس آزمون به پرسشنامه کیفیت زندگی پاسخ دادند. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸ هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ - ۶۰ دقیقه ای درمان طرحواره درمانی را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. یافته ها نشان داد که بعد از طرحواره درمانی میانگین نمرات کیفیت زندگی در پس آزمون گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش پیدا کرده است. بنابراین طرحواره درمانی بر کیفیت زندگی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تاثیر دارد

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، کیفیت زندگی ، زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره.