شناسایی مناطق مستعد تغذیه آب زیرزمینی با استفاده از GIS (مطالعه موردی: حوزه باغان، جم و ریز)

آب زیرزمینی یکی از مهمترین منابع طبیعی است که با کیفیت و کمیت متفاوت است. در مطالعه حاضر بر اثربخشی تلفیق روشهای سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، سنجش از دور (RS)، سیستم تحلیلی سلسله مراتبی (AHP) و فاکتورهای چند تاثیره (MIF) در مدیریت آبهای زیرزمینی به ویژه شناسایی مناطق مستعد تغذیه آب زیرزمینی تاکید دارد. در این مطالعه عوامل مختلفی از قبیل زمین شناسی، ژئومورفولوژی، شیب، تراکم زهکشی، تراکم خط وارگی، کاربری اراضی/پوشش زمین، ارتفاع رواناب، خاک برای شناسایی و طبقه بندی مناطق مستعد آب زیرزمینی در حوزه باغان مورد مطالعه قرار گرفت. پس از وزندهی و امتیاز بندی لایه ها به روشهای تصمیمگیری چند معیاره توسط کارشناسان خبره، اقدام به ترسیم نقشه پتانسیل آبهای زیرزمینی شد. نتایج نشان میدهد در روش AHP حدود ۸/۵۸ و روش MIF حدود ۱۲/۲۵ درصد از اراضی دارای رتبه خیلی خوب در پتانسیلیابی تغذیه آب زیرزمینی هستند. همچنین نتایج حاصل از اعتبارسنجی با منحنی ROC مساحت زیرمنحنی (AUC) برای AHP حدود ۸۳/۴۷ و برای MIF حدود ۸۰/۱۳ درصد تخمین زد که بیانگر یک ارزیابی خوب و کارآیی این روش و موثر بودن معیارها در پتانسیل یابی آب زیرزمینی است.

کلیدواژه ها:

آب های زیرزمینی ، فرآیند تحلیلی سلسله مراتبی ، فاکتورهای چندتاثیره ، مدیریت آبخوان باغان ، منحنی ROC