بررسی راهبردی امنیت اجتماعی استان سیستان بلوچستان: مدل تحلیل شهرستان

زمینه و هدف: توجه به امنیت اجتماعی در توسعه استان و شهرستان­های مجموع، بسیار حائز اهمیت است. آنچه در امنیت اجتماعی مورد نظر کارشناسان و برنامه­ریزان قرار گرفته است، در قالب شاخص­های شهرستان و استان دسته­بندی می­شود. استان سیستان و بلوچستان در بحث امنیت مورد توجه کافی قرار نگرفته است، از این­رو، امنیت اجتماعی این استان در سطح مطلوبی نمی­باشد. مسئله اصلی در استان سیستان و بلوچستان دستیابی به امنیت پایدار در ابعاد مختلف است. در این زمینه، به پاسخگویی سوال تحقیق تحت عنوان، “پهنه­بندی استان سیستان و بلوچستان و وضعیت این استان در حوزه امنیت اجتماعی چگونه می­باشد؟” پرداخته شده است. هدف کلان دستیابی به امنیت پایدار در استان سیستان و بلوچستان، هدف خرد سطح­بندی شهرستان­های استان سیستان و بلوچستان در زمینه امنیت اجتماعی، است. روش بررسی: بر اساس ماهیت از روش توصیفی–تحلیلی برای این تحقیق استفاده شده است. چارچوب نگارش بر پایه رابطه متقابل شاخص­های امنیت در بعد اجتماعی، جمع­آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه­ای و تحقیقات میدانی (مصاحبه) و تهیه پرسشنامه صورت پذیرفته و برای تحلیل داده­های این قسمت از روش تحلیل و تکنیک استفاده شده است. یافته­ها: بیانگر آن است که شاخص های امنیت اجتماعی به ترتیب در شهرستان های زاهدان، سراوان، ایرانشهر، چابهار، خاش تاثیرگذاری بیشتری در جهت ایجاد خطر و در نتیجه ناامنی در این مناطق نسبت به سایر شهرستان ها داشته است. بحث و نتیجه­گیری: بر اساس نتایج حاصله در حوزه امنیت اجتماعی شهرستان­های فنوج، دلگان، قصرقند، مهرستان (زابلی) و زهک به ترتیب اولویت نسبت به دیگر شهرستان ها دارای امنیت بیشتری می باشند و شهرستان زاهدان، سراوان و ایرانشهر به ترتیب کمترین امنیت را در میان شهرستان­های منطقه دارند.  

کلیدواژه ها:

امنیت اجتماعی ، سیستان و بلوچستان ، تحلیل سلسله مراتبی