بررسی و تحلیل بازتاب اندیشه های اگزیستانسیالیستی، در آثار ادبی و فرهنگی مصطفی رحیمی

اگزیستانسیالیسم یکی از مکتب های فکری تاثیرگذار بر اندیشه های حاکم بر ادبیات داستانی دهه های ۴۰ و ۵۰ ایران بوده است. شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه در آن دوران و احساس نیاز به ایجاد تغییر و به کارگیری اندیشه های نو و هم چنین ماهیت مکتب اگزیستانسیالیسم و ارتباط ویژه ی آن با ادبیات، موجبات گرایش روشنفکران و نویسندگان به این فلسفه را فراهم کرد و در پی آن آثاری با ماهیتی اگزیستانسیالیستی یا تاثیر پذیرفته از آن نوشته و عرضه شد. این جستار برای نشان دادن چگونگی تاثیر پذیری آثار دوره ی یادشده از اندیشه های اگزیستانسیالیستی، برخی از آثار مصطفی رحیمی(۱۳۰۵ – ۱۳۸۱ ش)، نویسنده و مترجم آثار سارتر در ایران، را مورد بررسی قرارداد. تاکید رحیمی بر به کارگیری مکرر و هدف مند مولفه های اصلی فلسفه ی اگزیستانسیالیسم چون: تقدم وجود، آزادی، انتخاب، مسئولیت، وانهادگی، پوچی، دلهره و اصالت شخصی یا اخلاق اگزیستانسیالیستی و توجه به ادبیات متعهد، در آثار منتخب این پژوهش، تاثیرپذیری او از این مکتب را به خوبی نشان داد. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی است و حوزه ی مطالعه در آن رمان «اتهام»، نمایشنامه های «تیاله» و «آناهیتا» و مقاله ای از مجموعه مقالات «دیدگاه ها» از آثار مصطفی رحیمی است.

کلیدواژه ها:

اگزیستانسیالیسم ، مصطفی رحیمی ، رمان ، نمایشنامه