چگونگی برخورد و ارتباط سازنده معلم با دانش آموزان دارای بیش فعالی در دوره متوسطه دوم

اختلال بیش فعالی و نقص توجه یکی از شایع ترین انواع اختلالات در میان کودک و نوجوان است که در صورت درمان نشدن و ادامه دار بودن آن در سنین بالاتر سبب ایجاد مشکلات وخیم تری خواهد شد و نه تنها سبب آسیب رساندن به خود فرد می شود بلکه به اطرافیان نیز می تواند آسیب های روانی متحمل شود. بنده با به کار بردن روش اقدام پژوهی در این مقاله تلاش کرده ام تا با بیان روشی نوین برای خوانندگان و علاقه مندان برای حل این اختلال به کاهش اسیب های فوق ذکر به فرد و افراد جامعه کمکی کرده باشم .بنده این تحقیق را با مشارکت ۶۲ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه درس زبان استان کردستان ،شهر سنندج در سال ۱۴۰۱_۱۴۰۰ به اتمام رساندم .با گردآوری و تحلیل اطلاعات قبل از انجام روش در نظر گرفته شده در تحقیق ، مشخص شد که تعدادی از دانش آموزان دارای ص فاتی چون بی توجهی، عدم تمرکز، غیبت های مکرر در کلاس و ... بودند که پس از اجرای روش " تشویق هدفمند "۱ ، که روش موجود در این تحقیق می باشد و سپس، گردآوری اطلاعات مرحله ی دوم مشخص شد که این صفات به صفات بهتری تبدیل شده اند و جای خود را به تلاش برای تمرکز بیشتر در کلاس ،انگیره و اشتیاق بیشتر برای رفع اشکالات ،بهبود تعاملات اجتماعی و ... داده ند.

کلیدواژه ها:

ارتباط سازنده ، معلم ، دانش آموز ، بیش فعالی ، دوره متوسطه