ارزیابی تاثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع مختلف نیتروژن بر تجمع مواد ذخیره ای در ساقه گندم و انتقال مجدد آن

به منظور ارزیابی میزان تاثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع مختلف نیتروژن بر تجمع و انتقال مواد ذخیره ای ساقه گندم (Triticum aestivum) این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۱ -۱۳۹۰ در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. فاکتور اصلی شامل مدیریت های اجرا شده بر روی بقایای گندم سال قبل (حذف، سوزاندن و برگرداندن بقایا) بود. فاکتور فرعی نیز شامل ۵ سطح نیتروژن (شاهد، ۷۵ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره، کود زیستی سوپرنیتروپلاس و ۷۵ کیلوگرم در هکتار کود اوره+ کود زیستی سوپرنیتروپلاس) بود. صفات طول میان گره، وزن و وزن مخصوص میان گره ها و تجمع و انتقال ماده خشک ساقه اصلی گیاه گندم اندازه گیری شدند. به طور کلی نتایج نشان داد که وجود بقایای گیاهی مانع از طویل شدن میانگره ها به خصوص میان گره پایین گردید. اثر منابع مختلف نیتروژن بر طول میانگره ها چشمگیرتر از اثر مدیریت های مختلف بقایا بود و حداکثر طول برای تمام میانگره ها در تیمار ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد که البته این مقدار تفاوت معنی داری با تیمار ۷۵ کیلوگرم اوره + کود زیستی سوپرنیتروپلاس (به جز در میانگره اول) نداشت. نتایج هم چنین نشان داد که بیشترین (۳۰۷ میلی گرم) و کمترین (۹۵ میلی گرم) میزان انتقال مجدد به ترتیب از میان گره های زیرین و میانگره اول (پدانکل) صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

پدانکل ، ذخیره سازی مواد فتوسنتزی ، طول میانگره ، کود زیستی ، مدیریت منابع غذایی