اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خودتنظیمی در بیماران زن مبتلا به اختلال افسردگی شهر تبریز

در مقاله حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خودتنظیمی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی شهر تبریز بررسی شد. روش تحقیق نیمه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مرکز جامع توانبخشی آسایش تبریز مبتلا به اختلال افسردگی اساسی در سال ۱۳۹۹ بود . برای تعیین حجم نمونه ۴۰ نفر از زنان مبتلا به اختلال افسردگی مراجعه کننده که بصورت هدفمند ولی داوطلبانه حاضر به شرکت در روند پژوهش بودند؛ انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) دسته بندی شدند. جلسات درمان مبتنی بر شفقت در هفت جلسه نود دقیقه ای برگزار شد. جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد خودتنظیمی با تایید اعتبار محتوایی و همچنین پایایی۰/۷۱ با آلفای کرونباخ انجام شد. نتایج آزمون کواریانس نشان داد؛ درمان مبتنی بر شفقت در خودتنظیمی بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اثربخش بود. در نتیجه جهت بهبود رفتارهای خودتنظیمی در بین زنان افسرده؛ بهره مندی از درمان مبتنی بر شفقت می تواند تسهیل کننده باشد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، خودتنظیمی ، افسردگی ، زنان.