بررسی تاثیر اقدامات غیردارویی در بهبود خواب کودکان مبتلا به بیماری های مزمن

مقدمه: خواب در کودکان جهت رشد و تکامل آنان امری مهم محسوب می گردد. این مهم در کودکان بستری به علت نیاز بیشتر آنان به خواب و همچنین عوامل مختل کننده خواب در این کودکان نیاز به توجه بیشتری دارد. به منظور ارتقای خواب کودکان امروزه به اقدامات غیردارویی توجهی خاص شده است. لذا در این مطالعه تاثیر اقدامات غیردارویی بر ارتقای کمیت و کیفیت خواب کودکان سن مدرسه مبتلا به بیماری مزمن بررسی شد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اقدامات غیردارویی بر کیفیت و کمیت خواب کودکان مبتلا به بیماری های مزمن بستری در بیمارستان انجام شد. روش: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود نمونه گیری در بیمارستان مرکز طبی کودکان در سال ۸۷-۱۳۸۶ به صورت در دسترس در مرحله اول ۷۰ نفر و مرحله دوم ۶۵ نفر انجام شد. بعد از نمونه گیری اولیه به پرستاران اقدامات غیردارویی به صورت تئوری (کارگاه آموزشی یک روزه) و عملی (اجرا در بالین به مدت یک ماه) آموزش داده شد. در مرحله بعد پرستاران اقدامات غیردارویی را در قالب برنامه مراقبتی پرستاری و مداخله توسط پرستاران براساس مطالب آموزش داده شده بر روی نمونه های مرحله دوم انجام شد. کیفیت و کمیت خواب قبل و بعد از مداخله با شیوه مصاحبه با مادر با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته سنجیده شد. روایی پرسشنامه ها از طریق روایی محتوی و پایایی از طریق دو نیمه کردن آزمون سنجیده شدند. در نهایت با آزمون های آماری من ویتنی، کای اسکوئر و t-test دو گروه با هم با استفاده از SPSS v.۱۱.۵ مقایسه شدند. یافته ها: بین کمیت خواب کودکان بستری قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری دیده شد (۰۵/۰p<) (قبل ۱۹/۱=SD، ۳۱/۱۰=M و بعد ۰۷/۱=SD ، ۲۴/۱۱=M) در کیفیت خواب بین حالات روانی – روحی (سرحال بودن و خستگی) و همچنین عادات خواب (زمان به خواب رفتن وسرعت بیدار شدن) و بیدار شدن (خواب کافی و خواب آلودگی) کودکان قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری دیده شد (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می گردد پرستاران جهت بهبود کمیت و کیفیت خواب کودکان از اقدامات غیردارویی و پیشگیرانه در چهارچوب فرایند پرستاری استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

Sleep ، pediatric ، nonpharmalogical intervention ، nursing care ، coronic deasis ، خواب ، کودکان ، اقدامات غیردارویی ، مراقبت پرستاری ، بیماری مزمن