تحلیل نقش قابلیت پیاده روی در ارتقای سلامت روحی و روانی شهروندان(پیاده رو خیابان طالقانی شهر تهران)

تحولات اخیر در زندگی شهری، مانند افزایش استفاده از خودروهای شخصی و به تبع آن احداث پی درپی بزرگراه های شهری و افزایش آلودگیهای زیست محیطی موجبات توجه جامعه جهانی به مقوله سلامت شهروندان در سطح شهر و فضاهای عمومی را فراهم نموده است. به گونه ای که امروزه این مفهوم در شهرها و زندگی شهری به دلیل افزایش جمعیت، به مثابه پیش شرط ابعاد سهگانه توسعه پایدار توسط سازمان بهداشت جهانی، قلمداد شده و به عنوان یکی از ابعاد مهم طراحی و برنامه ریزی شهری مورد توجه است.انسان از فضا برای فعالیتهای مختلف استفاده میکند، بنابراین فضاهای انسانی میبایست بر مبنای رفتارها و فعالیتهای انسان طراحی شوند. در این میان پیاده روها، که نخستین حلقه ارتباطی مناطق مسکونی با سایر کاربریها و نخستین فضای تعاملات اجتماعی افراد میباشد، طراحی وساماندهی آن از اهمیت ویژهای برخوردار است. شکی نیست که پیادهروهای شهری در ارتباطی تنگاتنگ با سلامت روان شهروندان میباشد وامروزه با گسترش فیزیکی شهرها و به دلایل متعدد، نقش و اهمیت آن در تعاملات اجتماعی کمرنگ تر شده وپیاده روی رو به کاهش گذاشته است. تاکید این مقاله در مسیر شناسایی چالشهای فراروی ساماندهی پیاده روهای شهری بر این است که اولا نقش و اهمیت پیادهروها در فضای شهری، علیرغم گستردگی مفهوم آن مورد مطالعه قرارگیرد؛ثانیا با مطالعات نظری ومشاهدات میدانی صورت گرفته، لزوم ساماندهی پیاده روها به منظور ارتقاء سلامت روان شهروندان بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، قابلیت پیاده روی ، سیمای شهری ، منظرشهری ، سلامت روحی ، شهرسازی