رابطه بین مهارت های اجتماعی و نحوه دوست یابی و اعتماد به نفس در کودکان

مقدمه و هدف: امروزه تقریبا در تمام کشورهای جهان به ویژه در کشورهایی که به توسعه اقتصادی و اجتماعی مطلوبتری دست یافتهاند، بخش مهمی از منابع مادی و معنوی صرف توجه به مسایل کودکان و حمایت روانی و جسمانی از آنان می شود. تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه مهارت های اجتماعی و نحوه دوستیابی با اعتماد به نفس کودکان انجام گرفته است .روش: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه مورد نطر تمامی کودکان ۱۶-۱۳ ساله شهر تبریز که در سال تحصیلی ۱۴۰۰- ۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند که تعداد ۲۰۱ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای از بین مدارس و به صورت تصادفی جهت پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های؛ مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳)، پرسشنامه دوستی های متقابل حجازی و ظهره وند (۱۳۸۳) و پرسشنامه اعتماد به نفس کودکان کوپر اسمیت (۱۹۹۵ ) بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .یافته ها: نتایج نشان دادند در سطح احتمال خطای نوع اول برابر با ۰/۰۵، مهارت های اجتماعی و نحوه دوستیابی بطور مثبت و معنی دار، و با شدتی متوسط در اعتماد به نفس کودکان تاثیر دارد .نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان دادند اعتماد به نفس کودکان توسط مهارت های اجتماعی و نحوه دوستیابی قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، نحوه دوستیابی ، اعتماد به نفس ، کودکان