به کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی و معادله اسکیدمور در تعیین حد ‌مجاز فرسایش خاک برای برنامه‌ریزی اقدامات حفاظت خاک درآبخیز چهل‌چای_ استان گلستان

حد مجاز یا حد قابل قبول معیار نهایی کنترل فرسایش برای حفظ بهره‌وری از خاک و امنیت زیست محیطی در دراز مدت است. در این تحقیق سعی بر آن شد تا با استفاده از روشی مناسب به منظور فراهم آوردن راهنمایی در ارزیابی حد مجاز فرسایش خاک در آبخیز چهل‌چای در استان گلستان بدست آید. یک روش کمی برای ارزیابی حد مجاز فرسایش در منطقه مورد مطالعه با در نظر گرفتن عمق خاک انتخاب گردید، در این روش با استفاده از معادله اسکیدمور T=(T1+T2)/2-(T2-T1)/2cos[π(Z-Z1)/(Z2-Z1)] که در آن Tحد مجاز هدر رفت خاک و T2، T1حد مجاز پایینی و بالایی و Z ضخامت پروفیل خاک حاضر و Z1 و Z2 به ترتیب حداقل و مناسب‌ترین عمق خاک مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به محدودیت‌های برآورد مقدار T این معادله نتایج رضایت بخشی را برای تشریح و تعیین حد مجاز فرسایش نشان می‌دهد. با تهیه نقشه حد مجاز فرسایش مساحت هر قسمت محاسبه گردید بیشترین مساحت منطقه حدود 73/34% از کل منطقه را حد مجاز فرسایش 37/5 (T/ha/year) و کمترین مساحت حدود 5/0% را حد مجاز فرسایش 22/2%(T/ha/year) به خود اختصاص داده است. مقادیر حد مجاز فرسایش خاک در تشخیص مقدار قابل قبول هدر رفت خاک منطقه به منظور برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی برای مدیریت صحیح آبخیر مورد نظر کمک شایانی را به ما می‌کند

کلیدواژه ها:

آبخیز چهل‌چای ، برنامه‌ریزی و مدیریت ، حد مجاز فرسایش خاک ، عمق خاک