بررسی نیرو و زبری سطح در تراشکاری به کمک التراسونیک بر روی قطعه کار فولاد۷۲۲۵

فرآیند تراشکاری به کمک التراسونیک، یک فرآیند غیر مخرب است که در آن قطعه کار به وسیله موج ارتعاشی التراسونیک در محدوده فرکانس ۲۰ کیلو هرتز عمل تراشکاری را انجام می دهد. لزوم انجام این روش ماشین کاری، وجود ژنراتوری است که بتواند موج سینوسی منظم را برای تحریک پیزوالکتریک به ما بدهد. در این پژوهش پارامترهای ماشین کاری از جمله سرعت برشی، سرعت پیشروی و عمق برش مورد بررسی قرار گرفته است. اساس کار این فرآیند بر پایه پیشانی تراشی فولاد ۷۲۲۵ در تراش کاری به کمک التراسونیک و مقایسه عملکرد آن بر روی قطعه کار با تراش کاری معمولی است. در حین انجام فرآیند ترا ش کاری در هر دو حالت، نیروهای ماشین کاری را به وسیله دستگاه دینامومتر در سه جهت اصلی ” -X ”Z-Y اندازه گیری و توسط نرم افزار داینوور(Dynoware) مقایسه شده است. پس از اتمام فرآیند نیز زبری سطح هر نمونه را به وسیله دستگاه زبری سنج اندازه گیری و با حالت تراش کاری بدون حضور التراسونیک مقایسه شده است. در این تحقیق به کمک نرم افزار مینی تب و با استفاده از روش تاگوچی طراحی آزمایش انجام شده و در نهایت ۱۸ آزمایش پیشنهاد شده است. از نتایج بدست آمده این برداشت شده است که در تراشکاری التراسونیک با سرعت و پیشروی های متفاوت، شاهد کاهش نیرو و زبری سطح نسبت به همین شرایط در تراش کاری معمولی بوده ایم

کلیدواژه ها:

زبری سطح ، التراسونیک ، نیرو ، دینامومتر ، سرعت برشی