تحلیل جامعه شناختی جایگاه ورزش در مدارس ایران و ژاپن از منظر پارادایم هم کنش گرایی نمادی۱

مدارس به عنوان نهاد تاثیرگذار در اجتماعی شدن افراد شناخته می شود،همچنین ورزش در مدارس می تواند از عناصر موثر در پویایی مدارس و جامعه باشد.عدم آگاهی و کم اهمیت شدن این مهم و خارج شدن از اولویت های والدین،معلمان و مدیران آموزش و پرورش باعث مهجور ماندن و در نتیجه باعث ضعف در وظایف ذاتی و کم اثر شدن فواید دیگر آن مانند تقویت روحیه دانش آموزان و کسب تجربیات فرهنگی و سجایای اخلاقی گردیده است. درک آزادی های فردی و اجتماعی و امکان بروز نقش های متفاوت در جامعه نیاز به ممارست دارد که می توان از طریق ورزش مدارس به این مهم دست یافت که در مدارس ایران از آن غفلت شده است.نگارنده مسئله را از منظر مکتب تفسیرگرایی و جامعه شناسان پارادایم کنش متقابل گرایی نمادی تحلیل می نماید و آن را تایید می نماید.روش پژوهش با توجه به رویکرد مقاله(مروری)شامل گردآوری۵ مطالب و پژوهشهای مرتبط با موضوع و جمع بندی و انسجام بخشی آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

ورزش مدارس ، جامعه شناسی آموزش و پرورش ، تفسیرگرایی ، کنش متقابل گرایی نمادی