تاثیر اموزش والدگری مثبت به مادران بر شادکامی کودکان معلول جسمی حرکتی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 70

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FPAICONG03_043

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1401

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: تاثیری که معلولیت بر وضعیت اجتماعی و روانی فرد بر جای می گذارد غیر قابل انکار است، چرا که معلولیت جدا از محدودیت ها یا مشکلاتی که از نظر کنشی در فرد معلول ایجاد می کند، ممکن است تاثیرات سوء روان شناختی بر شخصیت فرد معلول داشته باشد (گالوچی و همکاران، ۲۰۱۱) نشاط و شادکامی، به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای روانی بشر، به دلیل تاثیرات عمه ای که روش شکل گیری شخصیت آدمی و مجموعه زندگی انسان دارد، همواره ذهن انسان را به خود مشغول کرده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر آموزش والدگری مثبت به مادران بر شادکامی کودکان معلول جسمی حرکتی بود. روش: روش این پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و یک دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان پسر معلول جسمی حرکتی مقطع ابتدایی منطقه ۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ تشکیل می دادند. از بین مدارس استثنایی پسرانه منطقه ۴، شهر تهران یک مدرسه به روش در دسترس انتخاب شد. از دانش آموزان این مدرسه، ۳۰ دانش آموز که شرایط ورود به نمونه را دارا بودند، انتخاب شده و از بین ۳۰ نفر ۱۵ نفر به طور تصادفی در گروه کنترل قرار گرفتند. ابتدا توسط هر دو گروه آزمایش و کنترل، پرسشنامه های شادکامی آکسفورد OHI تکمیل شد. سپس برای مادران کودکان گروه ازمایش برنامه آموزشی والدگری مثبت شامل ۸ جلسه آموزشی دو ساعته، به صورت یک بار در هفته اجرا گردید. بعد از پایان دوره مجددا افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل، توسط همان پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفتند. حدود یک ماه بعد از اتمام جلسات آموزشی، مرحله پیگیری برای اندازه گیری ماندگاری آموزش های داده شده با تکمیل پرسشنامه انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که شادکامی گروه ازمایش، در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری P<۰/۰۵ افزایش یافته است. این افزایش در مرحله پیگیری پایدار مانده است. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت آموزش والدگری مثبت به مادران می تواند شادکامی کودکان معلول جسمی حرکتی را افزایش دهد و درمانگران می توانند از این رویکرد برای کاهش مشکلات روان شناختی خانواده های دارای فرزند معلول جسمی حرکتی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش والدگری مثبت ، شادکامی ، کودکان معلول جسمی حرکتی

نویسندگان

نگین امیرارده جانی

کارشناسی ارشد روان شناسی دانشگاه پیام نور ایران

مهناز علی اکبری دهکردی

دکتری استاد گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور تهران ایران

زیبا برقی ایرانی

دکتری دانشیار گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور تهران ایران