آمایش سرزمین به منظور توسعه پایدار گردشگری روستایی با استفاده از GIS(مطالعه موردی : شهرستان شاهرود )

آمایش سرزمین علمی است که نوع استفاده بهینه از سرزمیت را با توجه به ویژگی های اکولوژیکی سرزمین و شرایط اقتصادی – اجتمماعی آن مشخص می سازد . در رویکرد توسعه پایدار روستایی تلاش می شود حفاظت و نگهداشت محیط زیست همراه با بهبود فرصت های اقتصادی و بهینه سازی ساختار اجتماعی جوامع روستائی در بستر توزیع عادلانه خدمات و تسهیلات رفاهی در سطوح منطقه ای ومحلی امکان برخورداری روستائیان از معیشت پایدار و بهبود زندگی فراهم شود . در این مقاله به منظور ارزیابی توان اکولوژیک منطقه مورد مطالعه با هدف توسعه روستایی و تفرج گسترده و متمرکز ، پارامترهای اقلیمی شامل : بارندگی ، دمای سالیانه ، رطوبت نسبی ، جهت باد غالب و بافت خاک ، ساختمان خاک ، منابع آب ، به روش سیستمی براساس مدل آمایشی در محیط GIS ، جهت توسعه روستایی و گردشگری در سطح ملی و منطقه ای و محلی می تواند با نگرش خاص مداخله در بافت های روستایی و ایجاد توسعه خدمات و تسهیلات گردشگری را سامان بخشد تا از فرصت ها به نحو شایسته ای استفاده گردد .

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، GIS ، توسعه روستایی ، گردشگری ، اکولوژیک