رابطه نقش روستاشهری در برنامه ریزی ناحیه ای با رویکرد پایداری جمعیتی در استان کرمانشاه

روابط میان شهر و روستا به صورت های گوناگون بر شکل پذیری سکونتگاه های روستایی و همچنین بر ساختار و کارکرد آن ها اثرگذار است. با توجه به نقش این روابط در فرایند تحولات و توسعه کانون های شهری و روستایی ، شناخت پیامد های نامطلوب این روابط و تلاش برای کاهش اثرات منفی روابط متقابل شهر و روستا در راستای ساماندهی آن ها، زمینه ساز توسعه پایدار نواحی روستایی و شهری خواهد بود .با وجود تحقیقات و مطالعات سنتی که در زمینه مهاجرت های روستایی به شهرها صورت گرفته است تا این اواخر، روابط شهر و روستا در استراتژی های توسعه ناحیه ای، کمتر مورد توجه بوده است. مراد از تحقیق در روابط بین شهر و روستا، از یکسو تعیین این روابط و از سوی دیگر توسعه اجتماعی اقتصادی ناحیه ای است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و بر اساس روش توصیفی-تحلیلی است. در این تحقیق با استفاده از نرم افزار spss و تحلیل آماری داده ها در دو گروه توصیفی و تحلیلی، نتایجی بدست آمده،که بر اساس روش تحلیل خوشه ای، روابط روستا شهری در روستاهای پایدار قوی تر می باشد. و بر اساس آزمون تاکسونومی، تغییرات ناپایداری های اقتصادی در رتبه اول، تغییرات ناپایداری اجتماعی در رتبه دوم و تغییرات ناپایداری زیست محیطی در رتبه سوم قرار دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ناحیه ای ، روستا-شهری ، پایداری جمعیتی ، استان کرمانشاه