فلسفه یادگیری ترکیبی: افزایش عاملیت یادگیرنده در نظام های تربیتی آینده

مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به تحلیل رویکرد یادگیری ترکیبی پرداخته و پرسش از میزان عاملیت یادگیرنده در رویکردهای مختلف را مدنظر قرار داده است. رویکردهای سنتی تربیت با تاکید بر نقش معلم و محوریت محتوای معین و آموزش در فضا و زمان مشخص، موجب کاهش عاملیت یادگیرنده می شود. رویکرد یادگیری ترکیبی، ترکیب تجارب یادگیری حضوری و مجازی را مدنظر دارد. در این رویکرد، یادگیرندگان نقش فعال تری دارند؛ به طوری که دسترسی آنها به منابع آموزشی متنوع در فضاهای برخط و استفاده از تدریس معلمان مختلف که درس های خود را به طور آزاد منتشر کرده اند، بیش ازپیش افزایش داشته است. همچنین، فضا و زمان آموزشی محدود به کلاس و ساعت خاص درس نیست و یادگیرندگان در زمان و مکان موردنظر خود می توانند از درس ها استفاده کنند. این امر،در مقایسه با رویکرد سنتی تربیت، شرایط بهتری برای افزایش عاملیت یادگیرندگان ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، یادگیری ترکیبی ، عاملیت یادگیرنده