رابطه باورهای دینی، معرفت شناختی و عدالت اخلاقی با عملکرد تحصیلی: نقش میانجی سازش یافتگی اجتماعی دانشجویان

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه باورهای دینی، باورهای معرفت شناختی و عدالت اخلاقی با عملکرد تحصیلی نقش میانجی سازش یافتگی اجتماعی در دانشجویان دانشگاه پیام نور بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش آن توصیفی و از نوع همبستگی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران در سال ۱۳۹۸  به تعداد۲۳۰۰ نفر تشکیل می­دهند نمونه پژوهش ۳۸۴ نفر از دانشجویان بود که به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. داده­های پژوهش با استفاده از پرسشنامه باورهای دینی خدایاری فرد و همکاران (۱۳۸۸)، عدالت اخلاقی بیرگر (۲۰۱۲)، باورهای معرفت شناختی شومر (۱۹۹۰)، سازش یافتگی اجتماعی کالیفرنیا تورپ (۱۹۵۳) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها و پاسخ به فرضیه پژوهش، از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ها نشان داد، باورهای دینی، عدالت اخلاقی و باورهای معرفت شناختی تاثیر مثبت و معناداری بر سازش یافتگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشجویان دارد. نتایج مدل­سازی معادلات ساختاری نشان داد که ۵۲ درصد از واریانس سازش یافتگی اجتماعی و ۶۲ درصد از عملکرد تحصیلی دانشجویان توسط باورهای دینی، عدالت اخلاقی و باورهای معرفت شناختی تبیین می­شود. شناخت عوامل موثر بر سازش­یافتگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشجویان امکان پیش بینی و برنامه ریزی جهت کمک به تامین بهداشت روانی آنان را فراهم می­کند و می توان با ایجاد بستر سازی مناسب مذهبی در دانشگاه ها جهت افزایش عملکرد تحصیلی دانشجویان و شفاف سازی نوع تفکر دانشجویان در دانشگاه پرداخت.

کلیدواژه ها:

دینداری ، عدالت اخلاقی ، باورهای معرفت شناختی ، عملکرد تحصیلی ، سازش یافتگی اجتماعی