تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر اضطراب دانشجویان روان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 151
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEPS-15-29_004
تاریخ نمایه سازی: 28 خرداد 1401
چکیده مقاله:
زمینه: افراد در مواجه با شرایط گوناگون زندگی با عواملی مختلف از قبیل اضطراب، استرس و افسردگی و غیره روبرو میباشند که تقریبا در بین تمامی گروههای سنی دیده میشود. به نظر میرسد مثبتاندیشی میتواند به عنوان راهحل مناسبی در جهت کاهش اضطراب به شمار آید.هدف: در این پژوهش، اثربخشی یک پرتکل ابداعی آموزش مثبتاندیشی بر اضطراب و خوشبینی دانشجویان میباشد.روش پژوهش: این پژوهش، مطالعهای نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از کلیه دانشجویان مقاطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد رشتهی روانشناسی به صورت داوطلبانه آزمون اضطراب بک گرفته شد دانشجویانی که دارای اضطراب بالاتر از ۸ بودند به تعداد ۴۶ نفر انتخاب و در دو گروه همتا (۲۳ نفر آزمایش و ۲۳ نفر کنترل) به صورت تصادفی قرار گرفتند. از هر دو گروه آزمون خوشبینی _ بدبینی گرفته شد. گروه آزمایش هفتهای دو جلسه و طی ۷ جلسه (۸۰ دقیقهای) تحت تاثیر برنامه آموزش مثبتاندیشی توسط محقق قرار گرفتند و در گروه کنترل هیچگونه آموزشی صورت نگرفت.یافتهها: دادهها پس از جمعآوری در نرمافزار۱۷spss وارد و بوسیله آزمون پارامتری t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی پیشفرض نرمال بودن از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای پیشفرض برابری واریانسهای دو گروه از آزمون F استفاده گردید.بحث و نتیجهگیری: نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش مثبتاندیشی اضطراب دانشجویان را به طور معنیداری کاهش و خوشبینی را افزایش داده لذا میتوان از این پرتکل آموزشی در مراکز مشاوره دانشجویی برای کاهش اضطراب و افزایش خوشبینی استفاده نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
تکتم سادات جعفر طباطبایی
دانش آموخته دکتری روان شناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، مربی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند گروه روان شناسی.
حسن احدی
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
هادی بهرامی
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
احمد خامسان
دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه بیرجند
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :