ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی از ژنوتیپ های زرشک وحشی (.Berberis spp) در استان های البرز و تهران با استفاده از نشانگرهای ریخت شناسی و میوه شناسی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 54

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JHSUM-36-1_013

تاریخ نمایه سازی: 29 خرداد 1401

چکیده مقاله:

زرشک از گیاهان بومی ایران و متحمل به تنش­های محیطی بخصوص خشکی است. تنوع ژنتیکی ۲۵ ژنوتیپ زرشک وحشی در دامنه­های شمالی استان­های تهران و البرز با استفاده از خصوصیات مورفولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت. ۳۲ صفت کمی و کیفی مورفولوژیکی و باغبانی بر اساس دستورالعمل UPOV (TG ۶۸/۳) ارزیابی شدند که از این تعداد ۱۱ صفت کمی قابل اندازه­گیری شامل طول و عرض برگ، طول و عرض میوه، طول دمگل، تعداد حبه در خوشه، طول خار، ویتامین ث، TA (Titratable Acidity) و TSS (Total Soluble Solid) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تعیین فاصله ژنتیکی بین ژنوتیپ­ها از روش های آماری چند متغیره شامل تجزیه به عامل­ها، تجزیه خوشه­ای و ضرایب همبستگی بین صفات استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی داری را بین ژنوتیپ ها برای تمام صفات کمی مورد ارزیابی نشان داد. تعداد حبه در خوشه با ۵۵/۴۵ ، طول خار با ۶۷/۲۸ و اسید قابل تیتراسیون با ۵۸/۲۶ درصد بیشترین دامنه تغییرات را داشتند. ژنوتیپ­های وحشی زرشک با دارا بودن حداقل میزان ۷/۴ میلی­گرم ویتامین ث در صد گرم میوه تازه (ژنوتیپ آسارا یک) و بیشترین مقدار ویتامین ث ۵۷/۱۰ (طالقان ۴) و ۶۳/۹ (چالوس ۸) و ۴/۹ (طالقان ۸) در مقایسه با میوه های معتدله مانند سیب، انگور، گیلاس و هلو قابل توجه هستند. طبق تجزیه خوشه­ای ژنوتیپ های زرشک وحشی به پنج گروه اصلی و ده زیر گروه و یک ژنوتیپ مستقل (چالوس ۹) تقسیم شدند. در اکثر موارد ژنوتیپ ها با موقعیت اقلیمی یکسان رویشی در یک گروه قرار گرفتند. ژنوتیپ­های گروه یک بالاترین طول و عرض میوه، طول و عرض برگ و طول خار را داشتند. در این میان ژنوتیپ­های چالوس ۸ و طالقان ۸ با دارا بودن مقدار بالای ویتامین ث، در یک زیر گروه قرار گرفتند. ژنوتیپ­های طالقان۴، چالوس ۸ و  طالقان ۸ با بیشترین میزان ویتامین ث قابل اهمیت در برنامه های اصلاحی هستند. تنوع مشاهده شده در بین ژنوتیپ­های زرشک وحشی زمینه مناسبی برای برنامه های اصلاحی و انتقال صفات مطلوب می­باشد.

نویسندگان

محی الدین پیرخضری

پژوهشکده میوه های معتدله و سردسیری، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Ahmadi K., Ebadzadeh H.R., Hatami F., Hossinpoor and R. Abdshah ...
  • Akbulut M., Çalis S., Marakoglu T., and Çoklar H. ۲۰۰۹. ...
  • Alizadeh Sh., and Hassanpour H. ۲۰۱۷. Evaluation of fruit morphological ...
  • Anderson G.J., Bernardello G., Stuessy, T.F., and Crawford D.J. ۲۰۰۱. ...
  • A.O.A.C. ۲۰۰۲. Vitamin C (ascorbic acid) in vitamin preparations and ...
  • Blumenthal M. ۱۹۹۸. The complete German Commission E Monographs: Therapeutic ...
  • Bottini M.C.J., De Bustos A., Jouve N., and Poggio L. ...
  • Bottini M.C.J., Greizerstein E J., Aulicino M.B., and Poggio L. ...
  • Cadic A. ۱۹۹۲. Breeding for ever-red barberries (Berberis spp.), Acta ...
  • https://doi.org/۱۰.۱۷۶۶۰/ActaHortic.۱۹۹۲.۳۲۰.۱۱۱۱- Duke J.A. ۲۰۰۲. Hand book of Medicinal Herbs, Second ...
  • Eftekhari A., Hasandokht M.R., Fatahi moghaddam M.R., and Kashi K. ...
  • Heidary S., Marashi H., Farsi M., and Mirshamsi-Kakhki A. ۲۰۰۹. ...
  • Khayyat M., and Mahmudabadi M. ۲۰۱۰. Effect of Mangenez, boron, ...
  • Mezzetti B., Balducci F., Capocasa F., Zhong C.F., Cappelletti R., ...
  • Naghavi M., Gharehyazi B., and Hoseini Salkadeh Gh. ۲۰۰۷. Molecular ...
  • Rezaei M., Ebadi A., Reim S., Fatahi R., Balandary A., ...
  • Rezaei M., Sarkhosh A., and Balandari A. ۲۰۲۰. Characterization of ...
  • Sun X., Zhang X., and Hu H. ۲۰۰۹. Berberine inhibits ...
  • Tahan Z., and Danaee H. ۲۰۱۲. Analysis of the Factors ...
  • Yildiz H., Ercisli S., Sengul M., Topdas E.F., Beyhan O., ...
  • Yilmaz K.U., Zengin Y., Ercisli S., Orhan E., Yalcinkaya E., ...
  • Yin J., Xing H., and Ye J. ۲۰۰۸. Efficacy of ...
  • نمایش کامل مراجع