بررسی وضعیت تقنینی صندوق تامین خسارت های بدنی

صندوق تامین خسارت های بدنی در سال ۱۳۴۷ به منظور جبران خسارت های بدنی ناشی از حوادث رانندگی که تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرند، ایجاد شده است؛ ولی به دلیل ساختار نامناسب، منابع مالی ناکافی، سقف تعهدات ناچیز و عدم پوشش همه زیان دیدگان، کارایی لازم را نداشته است. خوشبختانه قانون گذار در اصلاح قانون بیمه اجباری، در سال ۱۳۸۷ ضمن رفع نواقص مذکور شرایطی را برای مطالبه خسارت از صندوق وضع کرده است. در این راستا، قانون گذار در قانون بیمه اجباری دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث مصوب ۱۳۸۷ برای تسهیل جبران خسارت زیان دیدگان به دو راه کار متوسل شده است: (۱ اجباری نمودن بیمه وسایل نقلیه موتوری زمینی و (۲ تاسیس صندوق تامین خسارات بدنی. این دو راه کار در طول یکدیگر قراردارند نه در عرض هم؛ یعنی جبران خسارت از طریق صندوق هنگامی است که به هر دلیل امکان پرداخت خسارت از طریق بیمه گر مسئولیت وجود نداشته باشد. انتظام، شمارش و تبیین این شرایط نه تنها برای دستگاه قضایی کشور در مقام صدور رای اهمیت فراوان دارد؛ بلکه به نظام بیمه ای کشور نیز در مقام شناخت حدود تعهدات خود یاری می رساند . در این مقاله تلاش شده است جایگاه حقوقی صندوق تامین خسارت های بدنی و هدف از تاسیس آن و همچنین وضعیت تقنینی این صندوق به صورت توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گیرد و در کنار ذکر کاستی های موجود، برای رفع آن پیشنهادهایی ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

صندوق تامین خسارت ، خسارت بدنی ، وضعیت تقنینی ، بیمه.