ارزیابی توان اکولوژیکی روستاهای پیراشهری لنگرود برای توسعه گردشگری

ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین سرآغاز تلاش برای برنامه ریزی با هدف جلوگیری از پیامدهای نامطلوب گردشگری روستایی و دستیابی به توسعه پایدار است. این پژوهش به ارزیابی توان اکولوژیکی روستاهای پیراشهری لنگرود به منظور برنامه ریزی گردشگری پرداخته و در این زمینه از نقشه های ۱:۲۵۰۰۰ توپوگرافی و نقشه ۱:۱۰۰۰۰۰ زمین شناسی، عکس های هوایی، پوشش گیاهی، نیمرخ های توپوگرافی، نقشه های اقلیمی و سایر اطلاعات دیگر در محیط نرم افزار ArcGis، با استفاده از روش کیفی قیاسی تعیین اولویت مخدوم بهره برده-است. این تحقیق از نظر هدف، «کاربردی» و روش علمی به کارگرفته شده در آن از نوع «توصیفی تحلیلی» و روش گردآوری اطلاعات، میدانی و اسنادی با استفاده از مشاهده و مصاحبه بوده است. نتایج به دست آمده نشان داد که در زمینه توان اکولوژیک توریسم متمرکز ۸۴/۱۴ درصد از وسعت این محدوده در طبقه ۱ مناسب، ۶۳/۲۳درصد در طبقه ۲ مناسب و ۵۱/۶۰ درصد نیز در محدوده نامناسب توریسم متمرکز قرار دارند. همچنین نتایج ارزیابی توان اکولوژیک توریسم گسترده نشان داد که ۶۵/۳۹ درصد از وسعت این محدوده در طبقه ۱ مناسب، ۹۶/۵ درصد در طبقه ۲ مناسب و ۲۲/۵۴ درصد نیز در محدوده نامناسب توریسم گسترده قرار دارند. در همین راستا موقعیت روستاهای پیراشهری از لحاظ توان اکولوژیک توریسم گسترده و متمرکز نیز در طبقات مختلف آن نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، توان اکولوژیکی ، گردشگری ، روستاهای پیراشهری ، ، لنگرود