از مسئولیت اجتماعی شرکتی به نوآوری اجتماعی شرکتی بایدها و چراها

از دیرباز و در مسیر صنعتی شدن، شرکتها به دنبال ارزش آفرینی برای مشتریان و سهامداران و مالکان بوده اند. تلاش در سودآوری به جایی رسید که حقوق بخشهایی از افراد جامعه نادیده گرفته شده و اعتراضات فراوانی در جهت مجبور کردن شرکت به رعایت حقوق انسانها و رعایت مسائل زیستمحیطی شکل گرفتند. در این میان شرکتها با ادراک مشکلات ایجاد شده ابتدا به اجبار خواسته های ذینفعان را پذیرفتند. اما پس از مشاهده تعطیلی کسب وکارهای بدون جهتگیری اجتماعی صحیح، شرکتها بر آن شدند تا خود پیش از ایجاد مشکلات اجتماعی و پیامدهای شدید آن، دستبهکار شده و اصولی را به کار ببندند تا وجهه اجتماعی مناسبی را برای خود ایجاد کرده و با اعتراضات روبرو نشوند. در این راستا مفهوم مسئولیت اجتماعی شرکتی شکل گرفت و شرکتها پیش از آن که قانون و اجتماع با اثرات منفی اجتماعی و زیست محیطی نتایج فعالیت آنها مقابله کنند، خود تلاش کردند فعالانه وارد عمل شده و با صرف هزینه هایی وجهه اجتماعی مناسبی را برای خود ایجاد کنند. مشکل این شیوه این بود که شرکت صرفا بخشی از سود فعالیتهای اقتصادی خود را در مسیری که به نظر خودش بیشترین بازخورد مثبت اجتماعی را از آن دریافت میکند، صرف میکرد. اما اندازه گیری اثر و شکل دادن به یک فعالیت درازمدت با نتایج اجتماعی ملموس و قابل اندازه گیری معمولا در شیوه سنتی کار خیریه به صورت مسئولیت اجتماعی شرکتی، انجام پذیر نیست. شرکتها باید به دنبال مفهومی استراتژیک باشند که در آن بخشهای مختلف جامعه ذینفعان و شرکت را دخیل کرده و تغییرات اجتماعی پایدار پدیدآورند. این مفهوم نوآوری اجتماعی شرکتی است. در این مقاله ابتدا به تعریف مسئولیت اجتماعی شرکتی پرداخته و نشان میدهیم چگونه روند تعاریف و مفاهیم آن به سمت نوآوری اجتماعی شرکتی سوق داده شده اند، و چرا لازم است شرکتها این روند را در پیش گیرند.

کلیدواژه ها:

نوآوری اجتماعی ، مسئولیت اجتماعی شرکتی ، نوآوری اجتماعی شرکتی ، پایداری کسب وکار ، مسئولیت اجتماعی