بررسی ارتداد از منظر فقه اسلامی و حقوق موضوعه جمهوری اسلامی ایران

مقاله حاضر، با هدف بررسی ارتداد از منظر فقه اسلامی و حقوق موضوعه جمهوری اسلامی ایران انجام شد. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی و با رویکرد کتابخانه ای بود که با استفاده از منابع و اسناد در دسترس انجام شد. مرور یافته ها بیانگر آن بود که ارتداد در شریعت اسلامی به معنای عدول از دین اسلام است که مطابق مقررات اسلامی وصفی مجرمانه داشته و مجازات آن از جمله شدیدترین مجازات ها به شمار می رود. برخی از دولت های اسلامی نیز ارتداد را جرم تلقی نموده و مستوجب مجازات مقرر در شرع دانسته اند. در نظام فقهی شیعی، مرتد به دو صورت وجود دارد، مرتد فطری و مرتد ملی. مرتد فطری به کسی گفته می شود که از والدین مسلمان متولد شده و خودش نیز بر آیین اسلام بوده است. سپس از اسلام روی برگردانده و ان را انکار می نماید، بر خلاف مرتد ملی که از آغاز مسلمان نبوده است، سپس مسلمان می شود و آنگاه اسلام را انکار می کند در قانون مجازات اسلامی که بسیاری از مواد قانونی آن در رابطه با حدود، قصاص و دیات، از کتب فقهی مانند شرایع و تحریرالوسیله گرفته شده ارتداد را به عنوان جرم معرفی نکرده اند. ولی مطابق فتوای مشهور فقهای امامیه، مجازات مرتد فطری اعدام است. در کل نتایج نشان می دهد که در فقه اسلامی مرتد کسی است که پس از آن که دارای آیین اسلام گشت، آن را رها سازد و به کفر روی آورد. همچنین در قانون مجازات اسلامی ایران، ارتداد به عنوان جرم ذکر نشده و مجازاتی هم برایش تعیین نشده است.

کلیدواژه ها:

ارتداد ، فقه اسلامی ، حثوث ایران ، مرتد.