ضرورت مشارکت شهروندان در برنامه ریزی توسعه پایدار شهری

مشارکت به معنای عام آن از دیرباز با زندگی انسان پیوند داشته و همراه با تکامل او تحول یافته است. در این میان یکی از مباحث مهم پیرامون مسائل شهری، مفهوم توسعه پایدار شهری است که توسعه ای مبتنی بر نیازهای واقعی و تصمیم گیری های عقلایی، با در نظر گرفتن ملاحظات مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی محسوب می شود. رشد جمعیت شهرنشین و افزایش مهاجرت به شهرها، منجر به توسعه غیر قابل کنترل نواحی شهری، کاهش سطح رفاه انسانی، نیل به سمت حومه نشینی و بروز مشکلات فراوان برای مدیران مختلف شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه شده است. توسعه پایدار شهری که در معنای عام خود رشد وگسترشی همه جانبه و بدون تعارض وتناقض معنا می شود، با دو هدف عمده ۱) ارتقای کیفیت زندگی با لحاظ ظرفیت محیط زیست و ۲)پاسخگویی به نیازهای نسل حاضر بدون محدودیت برای آیندگان، تعریف می شود. اگرچه توسعه پایدار در ابتدا با بحث های محیط زیست آغاز شد اما از این حیطه پای فراتر گذاشت و در حوزه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به صورت جدی بیان گردید. بعد از چندین دهه مهاجرت به حومه های شهرها و کم کم بروز جنبه های منفی زندگی در حومه ها، مانند مسائل ناشی از حجم بالای ترافیک، اتلاف وقت در سفرها، اتلاف وقت و انرژی و افزایش هزینه های اقتصادی و همچنین دور بودن منازل و مکانهای تفریحی و کار از یکدیگر و بروز انزواهای اجتماعی و ... از یک طرف و مطرح شدن مسائل مربوط به پایداری و توسعه پایدار از سمت دیگر، سبب احیای مجدد تفکر توسعه و بازیافت فضاهای درون شهری شده است و توجه به ظرفیت های توسعه ای در درون مناطق شهری، به عنوان یک سیاست پذیرفته شده در حوزه طراحی شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، مشارکت ، مدیریت شهری ، مشارکت شهروندان