بررسی میزان پرخاشگری در زندانیان جرائم مختلف زندان مرکزی یاسوج

هدف از این پژوهش بررسی میزان پرخاشگری در زندانیان جرائم مختلف زندان مرکزی یاسوج بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نظارت و کنترل و نیز نحوه گردآوری اطلاعات در زمره پژوهشهای میدانی قرار میگیرد. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش بین زندانیان زندان مرکزی یاسوج می باشند و برای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه باس و پری ۱۹۹۲ استفاده شد. در این مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس و تعداد ۲۶۰ نفر به عنوان نمونه از طریق فرمول کوکران استفاده گردید و جهت تجزیه وتحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از شاخصهای آماری میانگین و انحراف معیار از نرم افزار SPSS ورژن ۲۳ و جهت فرضیه آزمایی از آزمون تی تک نمونه جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان پرخاشگری زندانیان مرکزی یاسوج کمتر از حد مطلوب است؛ میزان پرخاشگری بدنی زندانیان مرکزی یاسوج کمتر از حد مطلوب است؛ میزان پرخاشگری کلامی زندانیان مرکزی یاسوج کمتر از حد مطلوب است ؛ میزان خشم زندانیان مرکزی یاسوج کمتر از حد مطلوب است و میزان خشونت زندانیان مرکزی یاسوج کمتر از حد مطلوب است. به طور کلی نتایج بیانگر آن است که از جمله مهمترین دلایل بروز رفتارهای پرخاشگرانه، فقر مهارتهای حل مساله، نداشتن مهارتهای اساسی برای مدیریت خشم و عدم آگاهی از مهارتهای برقراری ارتباط مطلوب است حتی اغلب زندانیان هنگام مواجهه با موقعیت خشم برانگیز و تحریکزا، فاقد مهارت لازم جهت تسلط بر هیجانات خود هستند و دلیل تاثیرگذاری آموزش مدیریت خشم این است که بخشی از کمبودها و نقصان مهارتها را جبران میکند و فرد را به مهارتهای ویژه تسلط بر هیجانات آگاه می کند. از این رو، آگاهی و تسلط بر هیجانات منفی باعث میشود تا پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم و کینهتوزی زندانیان کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، پرخاشگری بدنی ، پرخاشگری کلامی ، خشم ، خشونت ، زندانیان ، یاسوج