گزارش دو گونه سن Ectomocoris cordiger Stål, ۱۸۶۶ ,(Hemiptera: Reduviidae) Reduvius disciger Horvagh, ۱۸۹۶ از برخی استان های ایران

در بررسی تاکسونومیک سن­های خانواده Reduviidae موجود در موزه ی حشرات هایک میرزایانس، بخش تحقیقات رده­بندی حشرات، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، که در یک دوره ۶۰ ساله جمع­آوری شده­اند دو گونه سن از زیرخانواده­های Peiratinae و Reduviinae شناسایی شدند. ویژگی اصلی زیرخانواده Peiratinae وجود یک درز عرضی روی پیش قفس سینه با فاصله کمی از وسط است. علاوه بر این کوکسای پای جلو عریض و دارای fossula spongiosa روی ساق پا­های جلو و وسط است. ژنیتالیای نر اندکی نامتقارن است. این زیرخانواده دارای ۳۵۰ گونه از ۳۴ جنس است. گونه Stål, ۱۸۶۶ Ectomocoris cordiger   متعلق به زیرخانواده Peiratinae از استان گیلان، لوشان، بیورزن، ۵/۶/۱۳۷۶، ارتفاع ۹۰۰ متر، ΄۳۶°۴۰ شمالی و ΄۳۴°۴۹ شرقی، سه عدد نر و یک عدد ماده (سرافرازی، بدیعی و نظری) گزارش می­شود. اندام Fossula spongiosa که روی ساق پای جلو و در بیش­تر زیرخانواده­های این خانواده روی ساق پا­های جلوی و میانی دیده می­شود اندام تغییر شکل یافته­ای است که به افزایش کارایی شکارگری این حشره کمک می­کند و در عین حال صفت مناسبی برای تفکیک جنس­ها و بعضا گونه­هاست. جنس Ectomocoris از این زیرخانواده دارای اندام Fossula spongiosa است که بیش از نصف قسمت زیرین ساق پای جلویی را اشغال کرده است. اندازه این گونه  متوسط، به رنگ قهوه­ای تیره و یک لکه قلبی شکل به رنگ قهوه­ای متمایل به زرد روشن روی clavus و چسبیده به منطقه corium بال جلویی است. سر قهوه­ای تیره، شاخک­ها تا حدودی قهوه­ای روشن، چشم­ها بزرگ و دارای یک درز پشت چشم­های مرکب، دارای چشم­های ساده مشخص است. گونه E. cordiger منشآ پالئارکتیک دارد و بعد­ها در نواحی خشک اطراف مدیترانه و اورینتال مجاور پالئارکتیک نیز دیده شده است. گونه disciger Horvagh, ۱۸۹۶ Reduvius متعلق به زیرخانواده Reduviinae است. زیرخانواده Reduviinae معمولا به واسطه دارا بودن چشم­های ساده، پنجه سه­بندی، دو سلول بسته در بخش غشایی بال جلو و fossula spongiosa روی ساق پای وسط و جلو شناخته می­شود.اعضای این زیرخانواده به واسطه نداشتن ویژگی­های مرفولوژیک مهم سایر زیرخانواده­های این خانواده از بقیه جدا می­شوند. بالغ بر ۱۰۰۰ گونه از ۱۴۰ جنس در جهان گزارش شده­اند. این گونه از استان­های آذربایجان شرقی، کلیبر، روستای تاتار، ۷/۸/۱۳۸۶، ۳۵۰ متری، ΄۰۱°۳۹ شمالی و ΄۴۶°۴۴ شرقی (سرافرازی). اردبیل، روستای زیوه، ۲۲/۷/۱۳۹۰، ارتفاع ۵۶۰ متر، ΄۷°۳۸ شمالی و ΄۱۵°۴۸ شرقی (مفیدی، ابراهیمی). اصفهان، نطنز، ۳۰/۶/۱۳۶۷، ارتفاع ۲۰۵۰ متری، ΄۳۰°۳۳ شمالی و΄۵۱°۵۵ شرقی (هاشمی و بدیعی). کرج، ۲۵/۷/۱۳۵۰،΄۴۳°۳۵ شمالی و ΄۶°۵۱ شرقی. تهران، ۷/۱۰/۱۳۷۶، ΄۸°۳۶ شمالی و ΄۱۵°۵۱ شرقی (هاشمی). خراسان رضوی، نیشابور، زبرخان، ۲۱/۶/۱۳۵۶، ارتفاع ۱۴۰۰ متری، ΄۴°۳۶ شمالی و ΄۱۶°۵۹ شرقی (پازوکی و عبایی). خوزستان، اهواز، ۱۳/۵/۱۳۵۳، ΄۱۹°۳۱ شمالی و ΄۴۰°۴۸ شرقی (زئری).سیستان و بلوچستان، خاشک، ۱۸/۵/۱۳۴۶، ارتفاع ۱۴۵۰ متری، ΄۱۳°۲۸ شمالی و ΄۱۲°۶۱ شرقی (میرزایانس و پازوکی). فارس، کامفیروز، تنگه بستانک، ۱۱/۵/۱۳۶۹، ارتفاع ۱۷۵۰ متری، ΄۲۰°۳۰ شمالی و ΄۸°۵۲ شرقی (ابراهیمی و بدیعی). گلستان، پارک ملی گلستان، سلگرد، ۲۹/۷/۱۳۷۵، ارتفاع ۱۱۵۰ متری،΄۲۹°۳۷ شمالی و ΄۱۰ °۵۹ شرقی (ابراهیمی و نظری). لرستان، ۳۰/۷/۱۳۴۷ (میرزایانس و بدیعی). مرکزی، آشتیان، ۷/۸/۱۳۷۶، ارتفاع ۲۰۰۰ متری، ΄۱۹°۳۴ شمالی و ΄۱۸°۵۰ شرقی شش عدد نر و چهار عدد ماده (براری و مفیدی). این گونه در نواحی جغرافیایی ایران-توران یافت می­شود. شناسایی­ های انجام شده توسط دکتر P. Moulet از موزه ریکوین (Requien) کشور فرانسه تایید شدند.